namelum adam bir-birine işare verib, qapılara teref yaxınlaşdılar. Rauf qapını içeriden bağlayıb, Mayanın qolundan tutdu:
− Gir paltar dolabına, sesini çıxarma! Eşidirsen, ne olur olsun, ne eşidirsen, eşit, ferqi yoxdur.
Mayanı esme tutdu. Amma möhkem qız idi:
− Ne olub axı?
− Az sual ver! - Rauf qaşqabaqlı ve tutqun halda Mayanın eşyalarını göz önünden yığışdırdı.Qızın nese demek istemesine macal vermeyib, onu dolaba iteledi. Qapını örtüb, tez başqa tedbirleri de gördü...Otağın qapısını açanda, texminen özü ile bir boyda
namelum bir adamla eyni vaxtda üz-üze geldi:
− Size ne lazımdır? – deyib, oğlana içeri girmeye imkan vermeden özünü zala saldı.
− Sen!
Rauf özünü temkinli ve soyuqqanlı aparır, onların gelişlerinden xebersiz olduğunu nezere çarpdırmaq isteyirdi. İşgüzarcasına,elini oğlanın çiynine qoyub, zalda qoyulmuş stullara teref çekdi:
− Eyleşin.
Gelenler bir-birile baxışıb, gösterilen stullarda eyleşdiler.
− Kömek ede bilmeyecem, hazırda elimde başqa işim var. –cehd etdi...İlan gözlerine benzer yaşıl gözlü oğlan bic-bic güldü:
− Biz başqa işe göre gelmişik, mence melumatın olmalıdır. –xüsusi vurğuyla dedi, öteri yoldaşlarına baxıb davam etdi. - Bizim şefimiz sene qarşı sexavetli olmaq isteyir...
− Ne derecede? – Rauf quru soruşdu.
Fikri Mayanın yanında qalmışdı. Eger gelenler Raufun ne vaxt tek qalacağını izlemişdilerse, sözsüz ki, Mayanı da görmüşdüler.Bunu onların tez-tez otağın qapısına teref baxan nezerlerindende hiss edirdi. Hemişe bu qızlar işleri korlayırlar.
Bir işe yaramadıqları bes deyil, hele en vacib meqamda veziyyeti korlayırlar. İndi ne olur-olsun onlarla mülayim danışıb,inandırmalıdır. Ax, eger Maya burda olmasaydı istediyi kimi başa salardı onları...
− ........ qeder. - oğlan mebleğin adını çekdi.
Mebleğ Raufu çaşdırdı. Yeni doğurdanmı bu işin arxasında eleleri dayanır ki, bu iş esla açılmamalıdır? Yeni, doğurdan onlar bu qeder mebleğden keçmeye hazırdılar?
− Bir de tekrarla. – bir az da rola girdi. Oğlan Raufun

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 101 >>