çaşqınlığını görüb, memnun halda mebleğin adını tekrarladı. Rauf onların sevincli üzlerini süzüb, bir an partlamaq üzre olan deli qezebini gücle saxladı. Demeli, düz yoldayam, lap düz yolda! Gör ne el-ayağa düşübler. Mebleğe bax. Bu pulla neçe iller elini ağdan-qaraya vurmadan rahatca yaşamaq olar. Gör neden keçirler. Hetta Rauf mebleği artırmaq isteseydi,
onların razılaşacaqlarına emin idi. Ona göre “acgözlük” rolunu davam etmeyi qerara aldı. Ona qeder veziyyeti nezarete alar,lazım olsa bayaq üstünde gizletdiyi silahdan da istifade eder.
− Şefiniz... – Rauf süni heyretle dedi. - Şefiniz çox sexavetlidir.
– Azacıq duruxub, özünü çekinirmiş kimi gösterdi. -
Bir halda ki, dil tapacağımızı uzaq görenliyi neticesinde görüb, onda sexavet elini bir azacıq da açsın.
İlangözlü oğlan teecüblendi:
− Bu azdır ki?
Rauf onların üslubu ile gülümsedi:
− Azdır desem haqsız olaram. Amma men cüt reqemleri sevirem...Eger mebleği beşde biri qeder de artırsanız, hem reqem bütövleşer, hem de bu iş burda biter. Bir de heç vaxt rahatsız edilmezsiniz!
Oğlan nese fikirleşdi. Sonra Raufu tepeden-dırnağa sınayıcı nezerlerle süzdü:
− İsteyin haqqında şefimizle danışarıq.
Rauf hiss edirdi ki, bu oğlan nese ona etibar etmir. Ona göre celd soruşdu:
− Mebleğ çox böyükdür. Meni nece emin ede bilersiniz ki, bu tele, ve ya sınaq deyil.
Oğlan yene ağıllı gözlerini qıyıb, acı-acı güldü:
− Biz heç vaxt oynamırıq!
Rauf özünü düşünürmüş kimi gösterdi. Çox gözel bilirdi ki, indi onların üstündeki sesyazan qurğu bütün söhbetlerini yazıb ve bu yazı tezlikle İlqarın elinde olacaq. Kim bilir, belke ele birbaşa qulaq asırlar. Nese etmek lazımdır. Yene otağında
gizlenen Mayanı xatırladı.
− Yaxşı, men razı. Amma şert pozulsa men de sakit durmayacam.
Xoşagelmez qonaqlar ayağa qalxdılar.
− Biz de seni nezaretden qoymayacağıq. – artıq arxayınlaşmış, özlerini daha serbest aparırdılar. Raufa da ele bu lazım idi.
Onların arasında qapıya teref addımlayan Rauf ani hereketle geri döndü:
−

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 101 >>