ki, ya yuxuda olub, ya da bu baş verenler bu gün deyil, ne vaxtsa, lap çoxdan baş verib. Orada – otaqda künce sıxılıb, çöldeki ses-küye ne qeder heyecanla qulaq asmışdısa, indi bu hadise bir o qeder maraqlı gelirdi Mayaya. Qoy bu işi ele özü tekbaşına araşdırsın. Hele de inana bilmirdi ki, filmlerde izlediyi, kitablarda oxuduğu bele bir had ise onun başına gelib. Niye mehz men? Elbette, axı menim yerimde bir başqası da ola bilerdi. Demeli, bu menim qismetim imiş. Qismetden qaçmaq olmur. Belke ele bu işi araşdırmağım da lazımdır. Bele de olmalıdır. Yox, evde de heç ne demek lazım deyil! Heç ne! Anasının sesi onu fikrinden yayındırdı:
− Gel yemeyini ye.
Könülsüz ayağa qalxdı:
− Gelirem...
* * *
Seherden beri oğlunun başına fır-fır fırlanır, ondan söz qoparmaq üçün elinden geleni edirdi. Amma ne imiş bu, her defe söhbeti ele çevirir, araya ele söz qatırdı ki, Gülnaz xanım ne deyeceyini de unudurdu.
Dünen o qız gelenden ananın ağlına başqa-başqa fikirler gelirdi. Düzdür, oğluna yaxşı beled idi, eger nese olmuş olsaydı,mütleq bu haqda anasına nese bilirerdi. Demeli, biri-birilerine qarşı heç bir münasibetleri yoxdur. Amma qeşeng qız idi. Mahir demiş, bir suyu ele Gülnaz xanımın özüne benzeyirdi. Yumrusifet, ağbeniz bir qız idi. Nese bir çekicilik, celbedicilik var idi onda. Eslinde baxsan dünya gözeli deyildi, ondan da gözel o qeder qızlar var ki. Amma onda celbedicilik var idi. Nese diqqet çekirdi bu qızda. Er-arvad öz aralarında danışanda, Mahir de demişdi bunu. Dünen o da qızı diqqetle süzüb, kaş bele gelinim ola demişdi Gülnaz xanıma. Ne çoxdur valideynlerin arzuları, bitib-tükenmez ki....Gülnaz xanım dünenden üreyindekileri demek üçün fürset axtarırdı. Gerginlikle internetde neyise araşdıran oğlunun yanında eyleşdi. Nevazişli elleri ile oğlunun başını sığalladı. Rauf kiminse ona toxunmasını, temasını xoşlamırdı. Xüsusen de, fikrini toplayıb, ciddi meşğul olduğu vaxtda. Lakin anası istisna idi. Onun teması Raufun fikrini yayındırmır, eksine sakitleşdirirdi.

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 101 >>