daha evvelki kimi özünü itirib, hövseleden çıxmamışdı. Derin hüznle baxışlarını stolun üstündeki burma qendqabının naxışlarına dikmişdi. Kenardan baxanda, ele bil naxışları sayırdı.
− Amma bu qız.... Herterfli beyendim. Bir-birinize çox yaraşırsınız.– ana gülümsedi. - Özü de bir suyu mene çekir. Rauf ele bil yuxudan ayıldı. Başını çevirib, diqqetle anasının üzüne baxdı. Gör ha, doğrudan da benzeyirler. Ele bil onun qızıdır. Bes bele, axı her defe bu qıza baxanda kime benzediyini xatırlamağa çalışırdı. Elbette anasına, özü de lap emelli. Hele indi fikir verirdi. Bir defe hansısa kitabdan oxumuşdu ki, oğlanların ekseriyyeti özleri de bilmeden öz analarına benzer qızla evlenirler....
Ayağa qalxdı:
− Yaxşı ana, men getmeliyem.
Gülnaz xanım küskünlükle başını buladı:
− Qaç, qaç, düz edirsen.
Rauf eyilib onun alnından öpdü:
− Vallah qaçmıram, işim çoxdur.
Qapıdan çıxanda ağlına ne geldise, telefonu çıxarıb Mayanın nömresini yığdı. Uzun çağırışlar cavabsız qaldı. Narahat halda yeniden yığmaq isteyirdi ki, Maya özü zeng etdi:
− Salam.
− Salam Maya, niye açmırdın telefonu?
− Dersdeyem, icaze alıb çöle çıxdım. Nese baş verib?
Rauf ani susdu:
− Yox, heç ne. Söz soruşacam. Bu gün derse atan aparıb seni?
− Yox, refiqemle getdim.
− Arxanızca kiminse geldiyini, yaxud izlendiyini hiss etmemisen?
Maya narahat oldu:
− Meni qorxuzmayın. Ne olub axı?
Rauf sebirsizlendi. "Hemişe bu qızlara sual verirsen, cavabdan başqa her şey deyirler. Ya da suala sualla cavab verirler" düşündü.
− Dedim axı, sadece soruşdum.
− Yox, ele bir şey hiss elemedim.
− Yaxşı, senden bir xahişim var. Dersden çıxmazdan evvel mene xeber ver.
Maya ciddi sesle dillendi:
− Eger maşınınızda gedeceyimi düşünürsünüzse, sehv edirsiniz, bunu esla arzulamıram.
Rauf hirsini boğmağa çalışdı:
− Bunu size teklif eden de yox idi, Maya xanım... Niye adamı başa düşmek istemirsen, anlamıram. – yene "sen"e keçdi.
- Xahiş eledim ki, mene xeber ver.
− Baxaram.
− Bu mütleqdir. Müellimin olaraq bunu sene

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 101 >>