emr edirem.
− Müellimin emrleri dersde olur. - diliuzunluq etdi.
− Hörmetin artıq olsun...
Maya dilini saxlamadığından utandı:
− Yaxşı, deyerem.
− Sağ ol!
Cavab gözlemeden telefonu qapadı. Hirsinden deyindi:
− Buna bax, balaca canı ile forslanır. Hele bir cavab da qaytarır. Anam da deyir belesile.... Meni deli eder bu. Ya da men onun dilini qopararam. Ele bilir oyun-oyuncaqdır. Niye tehlükeli şeyler qızlara eylence kimi görünür, başa düşe bilmirem.Belke da yanlarında onları qoruyacaq adam olanda, artıq eylenceye çevrilir. Yaxşı, Maya...
Kamran Eliyev hirsinden otaqda var-gel edir, qorxudan qarşısında rengleri ağarmış adamlarının üstüne çığırırdı. Onu bu halda görmediklerinden ne edeceklerini, ne deyeceklerini bilmirdiler. Çünki ağızlarını açdıqları halda ne tufan qopacağını bilirdiler.
Kamran adamlarının uğursuzluğunu xatırladıqca, daha da coşur, danışarken az qalırdı elini onların gözlerine salsın. Bozarıb bir kenarda oturmuş Mirehmed ise elindeki qelemi fırlada-fırlada ne ise fikirleşirdi. Kamran qaş-qabaqla keçib kresloda yayxandı. İşare ile destenin başında olan ilangöz oğlanı yanına çağırdı. Öz yoldaşının açdığı ateşden yaralanan oğlan, indi yarasından daha çox qarşısındakı beladan qorxurdu. Kamranın nece kinli, rehmsiz, qeddar adam olduğunu bilirdi. Amma heç kese yox, yalnız özüne acığı tuturdu ki, nece oldu ki, hemin genc zabite aldandı. İreli gelib ayaq üste düz yanında dayandı. Kamran olduqca sakit tonda dedi:
− Cezanı özün seç...
Bu anı yalnız yaşayanlar bilerdi, başqa heç bir kes! O ele bir meqamdır ki, danışsan da, danışmasan da, yaxşı da desen, pisde desen netice yene birdir...Cesur olmasına baxmayaraq bedeninden üşütme keçdi. Qurumuş dodaqlarını dili ile yaşladı.
− Emr sizindir.
Kamranın da hedsiz heyecan keçirdiyi hiss olunurdu. Hamı bu partlayışa hazır dayanmışdı. İlangöz oğlan gözlerini yumdu. Alnında, üzünde ter puçurları emele gelmişdi. Lakin Kamran hamını teeccüblendirdi. Sakitce ayağa qalxıb qapıya teref addımladı, çöle çıxdı.

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 101 >>