üzr istemeye fürset bele tapmadı. Gerginlik azmış kimi, qanı tamam qaraldı. Efsaneni olduqca çox isteyirdi. Hemişe düşünürdü ki, belke heç doğma bacım olsa, bu qeder istemezdim...Ağır-ağır çantasını yığıb sinifden çıxdı. Dehlizden keçende güzgüye baxdı. Baxdı, amma ele yazıq-yazıq baxdı ki, qefil onu deli bir gülmek tutdu. Özünü hardansa yadına düşen gülmeli bir film qehremanına benzetdi.
İnsan xarakterleri... Olduqca müxtelif, rengareng, anlaşılmazdır. Herden özünü heç anlaya bilmirdi. Yeni men doğurdan psixopatam? Başqaları kefi olmayanda, ehvalı pozulanda qemlenir, ağlayır. O ise eksine gülmek, şadlanmaq, oynamaq,
delilik etmek isteyirdi. Belke de qüsseden, qemden alınan daxili bir qisas idi, ne idi, anlaya bilmirdi. Özünü qaydaya salıb, qapıya teref getdi. Birden müellimin tapşırığını xatırlayıb, telefonu çıxardı. İstedi ki, zeng edib çıxdığını xeber versin. Amma ne düşündüse, zeng etmeden cibine qoydu. Hemişe neyese ehemiyyet vermeyende etdiyi kimi, yene çiyinlerini atıb, yola çıxdı.
* * *
Hele de zeng gelmirdi. Axı indi ders qurtaran vaxtıdır. Yollarda, avtobuslarda dersden çıxıb, evlerine axışan şagirdler görürdü. Narahat oldu. Bu qız doğrudan da onu hövseleden çıxarırdı. Yeni, meselenin ciddiliyini hele de anlamırdı? Axı o ki, düşünceli qızdır... –öz-özüne söyledi. Telefonun üçüncü çağırışından sonra Mayanın maşınların ses-küyüne qarışmış sesi eşidildi:
− Salam müellim.
− Maya, axı söz demişdim...
− Narahat olmayın, şahid olduğunuz kimi salamatam.
Rauf sebrini basdı:
− Refiqenlesen?
– Xeyr tekem.
− Niye? – teeccüblendi.
Maya qeyri-müeyyen cavab verdi:
− Herden bele de olur.
− Maya, yerini mene de. – Rauf gözden uzaq bir dalanda saxladığı maşını işe saldı.
− Ehtiyac yoxdur, menimle heç kesin işi yoxdur.
− Meni başa düşmediyine hele de inana bilmirem, hardasan?
Maya etrafına baxıb, yerini deqiqlikle dikte etdi.
− Orada gözle, lap yaxındayam.
− Oldu.
Maya bu defe etiraz etmek istemedi. Müelliminin narahatlığını başa düşmeye çalışdı.

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 101 >>