vardı. İçeri girib bir anlıq duruxdu, geri döndü.Eldar teeccüblendi:
−Ne oldu qızım?
−Eleyhqazı unutmuşam.
Eldar ürekden güldü. Herden qızı zarafatı da ele edirdi ki, bilmek olmurdu ciddidir, ya yox.
−Ay şeytan, otağımda da çekmeyim deyirsen?
Maya döndü:
−Menden olsa, heç ümumiyyetle çekme.
Eldar mezemmetle:
−Ooo, çox çetin şey istedin sen.
Maya ince dodaqlarını azacıq büzüb, sol qaşını qaldırdı:
−Axı özün deyirdin ki, her şey insanın özünden asılıdır.
−Düzdür qızım, amma ele şeyler var ki, onların eziyyetinden qorxub cehd elemirik. Heç fikirleşmisen?
−Amma menim atam heç bir eziyyetden qorxmur, heç neden qorxmur, düzdür? - arxa terefden stula yaxınlaşıb, atasının boynunu qucaqladı. Eldar ciddileşdi:
−Yox qızım, sehv edirsen. Dünyada ele adam yoxdur ki, nedense qorxmasın.
−Delilerden başqa. - Maya düzeliş etdi.
Ata gülümsedi:
−Delilerden başqa... Onlardan da qorxanı var, niye yoxdur ki? Qorxu ele bir hisdir ki, insan övladı doğulandan onunladır.
−Bes sen neden qorxursan? – qızı gözlenilmeden soruşdu.
Eldar azacıq susdu, sonra qızının saçını tumarladı:
−Men? Men çox şeyden. Sevdiklerimi itirmekden, tek qalmaqdan, günah etmekden, hörmet itirmekden, çox, çox şeyden...
Maya atasını qucaqladı:
−Sen heç vaxt tek qalmayacaqsan. Hemişe bizimle olacaqsan! Amma en esasını unutdum.
Eldar qızının alınana dağılmış saçını arxaya sığalladı:
−Neyi qızım?
−Allahdan qorxduğunu! En birinci ondan.
Eldar başını buladı:
−Yox qızım, men Allahdan qorxmuram.
Maya heyretle atasını süzdü:
−Ata, ne danışırsan?
Eldar dalğınlıqla gülümsedi:
−Qızım, Allahdan yox, onun qezebinden qorxmaq lazımdır. İnsan qorxduğunu seve bilmez. Allah çox mehriban, rehmlidir, merhemetlidir. O öz bendelerini sevir, onları nahaqdan heç vaxt cezalandırmaz. O yalnız sınağa çeker. Ona sadiq olub, yazdığına şükür edenleri sevindirer, naşükür olub, her şeyde Allahı günahlandırıb, asi olanları hem bu dünyada, hem o dünyada cezalandırar. Onu ele kor, kar eder ki,

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 101 >>