işleri? Yaxşı, deyek ki, avtoxuliqanlar olub, qeza da qesden olmayıb. Heç uyğunluq yoxdur. Şeherin merkezinde - ele bir yerde, qızğın iş gününde... Yox, yene uyğun gelmir.Heç ne çatmırdı beynine. Fikirleşmeyi de yadırğamışdı. Bu vaxt Raufla hekim birlikde çöle çıxdılar.
− Eldar müellim, çox şükür, salamatlıqdır. Qorxulu heç ne yoxdur. Hekimi de çağırdım ki, özü hamınızı arxayın etsin.
Bu defe İrade xanım berkden hönkürdü. Hekim ona teref döndü:
− Narahat olmayın, her şey arxada qaldı. Başına yüngül tikiş qoymuşuq, huşu özündedir indi. Birce sol qolunda sınıq var. O da düzelecek, esas odur ki, ele bir süretden sağ çıxıb, buna şükür edin. Keçmiş olsun! – deyib, getdi. İrade xanım sevincinden Eldarın sinesine sığınmışdı...
– Sene göre teessüflenirem, Rauf. O qız da heç bir teqsiri olmadan heyatını itirecekdi. Görünür doğru yoldasan. İze düşmüsen ki, onlar bele herekete gelibler. Bes menden istediyin nedir?
Rauf yerinde dikeldi:
− Evvela, bu işin açılmasını isteyirsinizse, işin gedişi haqqında esla heç kese heç ne demeyin. Esla! Yeznelerinize, bacılarınıza, kömekçinize, heç kese!
− Onlar yad deyiller axı.
− Heç ailenize de...
İlqar duruxdu:
− Yaxşı, demerem. Bes sonra?
− Menim üçün tecili öyrenin ki, Elçine hansı silahdan ateş açılıb.
− Bu artıq melumdur.
− Xeyr! – keskinlikle onun sözünü kesdi, – melum deyil!
Çünki, ona öz silahından ateş açıblar.
İlqar heyretden dondu:
− Ne danışırsan?
− Düz eşitdiniz. Buna eminem. Siz bütün elaqelerinizden ve maddi gücünüzden istifade edib bunu yeniden araşdırın. Amma ses-küy yaratmayın, heç kese de qetiyyen bir kelme de demeyin. Bu yalnız ziyanımıza işleyer.
− Yaxşı, oldu. Bunu mütleq öyrenecem. Başqa?
Rauf ayağa qalxdı:
− Başqası odur ki, özünüzden de muğayat olun. Bir de merhumun cangüdeni Efqanla tecili görüş teşkil edin, onunla danışacaqlarım olacaq.
− Bu ele indi de mümkündür. Efqan indi bizde işleyir.
Stolun üstündeki aparatın düymesini sıxdı:
− Efqanı yanıma çağır! - alnını ovuşdurdu, - o yaxşı

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 101 >>