haqqında düşünmelisen. Sen kömek elemesen, meseleni başqa yolla öyrenmeli olacağıq. Onda da, xeber tutub seni cezalandıracaqlar. Biz de seni qorumalı olmayacağıq. Bunları başa düşürsen?Efqan söhbetin yazıldığından xebersiz halda, böyümüş gözlerini
ovuşdurdu:
− Onsuz da meni sağ buraxan deyiller. Tanımırsınız onları.
− Efqan, onlar kimdir?
− Deye bilmerem, heç cür.
− Dedim axı, men sözümün üstünde duracam. – onun dinmediyini görüb, dillendi, – isteyirsen, men deyim. Kamran Eliyev ve Mirehmed Babayev...
Efqan qorxmuş gözlerini heyretle qaldırıb Raufu süzdü.
Sonra sanki sustaldı, stulda qolları yanına sallandı:
− O, bağışlamayacaq, heç vaxt.
− Hansı?
− Ele her ikisi, esas da Kamran.
− Sen narahat olma, her şeyi danış bize.
Efqan birden yerinden sıçrayıb,ayağa qalxdı:
− Men heç ne bilmirem. Heç ne de danışan deyilem. Guya çox üreyin yanır mene. Senin kimilerin fikrindeki ancaq puldur. Seni o maraqlandırır ki, iş açılsın, sen de bire beş alasan. Guya çox vecineyem ele? Aralıqda qalan da men olacam. Başıma ne iş gelse de, heç maraqlanan olmayacaq. – çıxıb getmek istedi.
Rauf onun qolundan tutub saxladı:
− Efqan, qulaq as mene, inan ki peşman olmazsan. Onsuz da onlar seni ele-bele buraxan deyiller. Eger nese bilirsense danış. Hem cezan yüngülleşer, hem esl cinayetkar hebs olunar. – Efqanı acıyacaq bir baxışla süzüb, davam etdi. – hem de iş yekunlaşana qeder ailen de, sen de ciddi mühafizede olacaqsınız.
Efqan kobudluqla qolunu ondan çekdi:
− Özünü yorma! Heç ne deyen deyilem. – deyib qapıya teref addımladı.
Rauf öz-özüne deyindi:
− Yaxşı, ne deyirem ki. Neynek, danışdıqlarını aparıb İlqara vererem. Daha qalanını araşdırmaq öz işidir. – guya keçib getmek istedi.
Efqan birden-bire sustaldı:
− Sen onları tanımırsan...
Rauf döndü:
− Onu deye bilmerem, amma ola bilsin Elçini sen qetle yetirmisen,bu aşkar olsa senin üçün heç de yaxşı olmayacağını bilirsen...
Efqan key-key onun üzüne baxdı:
− Men öldürmemişem, and olsun Allaha. – ağlamağa başladı.
Rauf

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 101 >>