acıqla onu süzdü, qaş-qabağını tökdü:
− Kişinin heç neden ağlamasını xoşlamıram. Xüsusen de qorxudan. Hele indiden bele edirsen.
− And içirem, Allah haqqı, mescid haqqı, Quran haqqı, imam haqqı... Daha neye and içim ki, inanasan? – rengi saralmış Efqan yalvarıcı sesle ağlamsındı. – Ne belaya düşdüm men, ay Allah.
Rauf sakitlikle başını buladı.
− Sen bunu evvelden düşünerdin. Qetl baş veren kimi, polise xeber verseydin heç ne olmazdı.
− Sene dedim axı onları tanımırsan. Onlar her şeyi bacararlar. Hele polisi de alarlar pulla, mehkemeni de, appelyasiyanı da. Hele desen...
Rauf hirslendi:
− Saxla görek, en nifret etdiyim şey adamların bilmediklerini danışmasıdır. Senin dediyin kimi dırnaqarası hüquq işçileri var. Amma qurunun oduna yaşı yandırma. Xeyirin olduğu her yerde şer de mütleq var. Elece de eksine. Bu yazılmamış
qanundur. Amma görmeze-bilmeze her kes haqqında bildiyini de, bilmediyini de danışma. Bütün asayiş işçileri dediyin kimi olsaydı, insan insan eti yeyerdi...
Efqan susurdu. Artıq gelecek aqibetini gözünün önüne getirir, haldan-hala düşürdü.
Yavaşca pıçıldadı:
− Od vuracaqlar, başıma oyun açacaqlar, sağ qoymayacaqlar, Vallah...
Rauf onun dediklerini eşitmirmiş kimi, stul çekib üzbeüz eyleşdi:
− Men bilirem ki, merhumu öz silahı ile qetle yetiribler. Buna eminem. İlqar bunu bütün vasitelerle gizlince araşdırıb mene xeber verecek onsuzda. İkincisi, sen silahı her günkünden ferqli olaraq Elçine vermemişdin. Ola biler, bunun üçün hansısa
behane getirmisen, ya da başqa nese... Amma sonra ne baş verib? Meni çox şey maraqlandırır. Men bilirem ki, o kimise gözleyirmiş. Çünki qapıçıları, sürücünü eve yola salıb. İş vaxtı qurtardığı üçün işçiler de evlerine dağılışıblar. Amma o kimise
gözleyib... Gözlediyi qonaq onun üreyince olmasa da, amma yene de gözleyib. Kiminle görüşüb o? – Efqanın susduğunu görüb çox sakit sesle dedi. – senin başqa yolun yoxdur, Efqan. Ne qeder ki, başın üstündedir, danış. Bilirem ki, seni de bura
İlqara gözetçi qoyublar.

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 101 >>