ona göre Allah aparmadı yanına.
− Ne cezası? – Maya güldü.
− Bes bilmirdin, melekler decellik edende Allah onları yere gönderir ki, ceza çeksinler. Seni de elece. Sen meleksen, men de senin cezanam. İndi çek görüm.
− Ay seni! Bes uşaqlar ne dediler, yanıma ne vaxt gelecekler? Pis oldular, he?!
− Bes pis olmazlar? Yaramaz, inadçı olsan da neynek, bir dene filosofumuz var da, hamı çox isteyir. – nese fikirleşdi –amma en çox Fuadın kefi pozuldu, bayaqdan gelince elli defe zeng edib...
− Hm, sağ olsun... – Maya mızıldandı.
Efsane çarpayının lap küncüne çekildi:
− Ezmirem ki, seni? Rahatsan?
− He, otur, otur.
− Fuad çox yaxşı oğlandır. Özü de, bilirsen de, sene münasibeti xüsusidir.
Maya üz-gözünü turşutdu:
− Efsane, besdir. Çox yaxşı insandır, Allah canın sağ elesin.Onu qardaşım qeder çox isteyirem. Medeni, terbiyeli, ağıllı, savadlıdır. Amma qardaşımdır ölene kimi, vessalam. On bir il bir sinifde oxumuşuq, evvelden başqa nezerle baxmamışam ona. Eger ne vaxtsa bele münasibet yaransaydı... Amma iş ondadır, ilk vaxtdan sadece sinif yoldaşı, sadece bir qardaş bilmişem özüme. Bu gün-sabah mektebi qurtarırıq, her şey de unudulub gedecek. Bax bele.
Efsane fikirli halda onun saçını sığalladı:
− Yaxşı, daha demerem. Hele sen danış görüm hadise nece olub.
Maya gözünü qaçırdı:
− Deqiq yadımda deyil. Yolu keçirdim, maşın vurdu. Vessalam.
− Ele bu?
Maya teeccüblendi:
− Başqa ne olmalıdır ki?
− Bes sürücü getirmedi seni?
− Eh ne qoyub, ne danışırsan. Bu senin üçün film deyil ki. Ele bilirsen meni götürüb hekime çatdıracaq, seheri gün de elinde bir deste gül ile gelib evlenmek teklif edecek?
Her ikisi ürekden güldüler. Efsane güle-güle başını buladı:
− Sen heç zarafatdan qalma.
− Zarafat etmirem ki...
− Ciddi sözünde de yumor var senin, men ne bilim bes.
Qapı astaca döyüldü, ardınca anası içeri keçdi:
− Maya, müellimin gelib...
Qızın iki günün içinde rengi qaçıb solğunlaşmış çöhresi tutqunlaşdı, yanaqları xefifce qızardı. Onunla qarşılaşmağı heç

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 101 >>