demerem, amma birdefelik bütün elaqelerimiz kesilecek." Bu çıxış yolu deyildi. Axı mütleq hamı bu soyuqluğun sebebile maraqlanacaqdı. Herden ehemiyyet vermediyimiz kiçik hadiseler, sonda mehve getirib çıxarır. Onları narahat eden de bu olmuşdu. Elçinin bu sirri bir ömür boyu daşıya bilmeyeceyinden qorxmuşdular. Neyse, özü bais oldu her şeye.Telefonun cingiltili melodiyası fikrini dağıtdı. Zeng eden Efqan idi. Kamran onsuzda bayaqdan eyni sehifesinde dayandığı kitabı nehayet ki, bir kenara qoyub, telefonu açdı:
− Ne xeber?
− Salam Kamran müellim.
− Ne xeber?!...
− Yaxşı xeber yoxdu. Her şey alt-üst olub.
Kamran yerinde dikeldi:
− Ne çerenleyirsen?
− Vallah, düz deyirem. Menlik heç ne yoxdur. Bu gün o xefiyyedir,zabitdir, nedir, o oğlan gelmişdi. İlqar müellimle nese danışdılar. Sonra da çıxıb getdiler.
Kamran söyüş söydü:
− Sen hansı cehennemdesen? Ne danışdılar, hara getdiler?
− İlqar müellime dedim ki, men de sizinle gedim. Dedi,lazım deyil. Kamran müellim, bura kimin geldiyinden xeberleri var.
− Ne? – gözü kellesine çıxdı. – Heç vaxt ola bilmez!
− Men ele eşitdim.
− Sen hardasan?
− Men ofisde qaldım.
− Tez ol, çıx ordan. Men hara desem ora gelersen.
− Oldu.
Kamran gecikmeden Mirehmedin nömresini yığdı. Cemi üç defe seslenen çağrı ona olduqca uzun geldi. Yumruğunu stola vurub, yene söydü. Eyni vaxtda telefonda bacanağının sesini eşidildi:
− Alo, Mirehmed.
− Salam, Kamran. Nolub?
− Mirehmed, ilişmişik.
− E, ne danışırsan?
− Tez ol, yığış. Ona da mütleq xeber elemeliyik. Ondan xeberleri var...
− Axı hardan?
− Bilmirem. O gededen gözüm su içmirdi. Bilmirem nece tapıb, hardan bilib.
− Neyneyek bes?
− Heç ne, aradan çıxırıq. Men ona xeber verecem. Sen de çıx evden. Müveqqeti kenddeki bağa gedek. Oranı heç kes tanımır.
− Yaxşı, yaxşı. Tez xeber ele.
* * *
İlqar heyretden donmuş halda qulaqcıqları çıxardı. Eşitdiklerine hele de inana bilmirdi. Rauf onu birbaşa Milli Tehlükesizlik Nazirliyinin şöbelerinden birine getirmişdi.
Buradan

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 101 >>