Kamranın, Mirehmedin ve onların xeber vermeli olduqları esas hedefin danışdıqlarını dinleyirdiler. Artıq esl cinayetkarlar ifşa olunmuşdular. Kamran hemin şexse zeng etmekle, özü de bilmeden onun kimliyini tanıtmışdı. İlqar alnını ovuşdurdu:
− Adam deli olur az qala. Öz evimin içindeymiş sen deme.
Men de her şeyi açıb, onlara deyirdim. – acı-acı güldü. - Dolayırlarmış meni, tfu...
Rauf onu sakitleşdirmeye çalışmadı. Bu vaxt xüsusi formalı bir genc içeri daxil olub, herbi salam verdi:
− Cenab zabit, qrup artıq gönderildi.
− Aydındır, gede bilersiniz. - üzünü İlqara tutdu. - Gedek İlqar,onlanları siz de görmelisiniz.
* * *
Böyük bir bağ evinin etrafında sakitlik hökm sürürdü. Bağ evinin geniş heyeti yazın gül-çiçeyi, yaşıllığı ile örtülmüşdü.Tezece tumurcuqlamış, bezileri ise çiçeklemeye başlanmış ağaclardan bihuşedici etir yayılırdı. Bağ evi kendin ele menzereli yerinde tikilmişdi ki, burada olan her kes derdini-qemini unudub, könül xoşluğu tapa bilerdi.
Yaz olmasına baxmayaraq, kendin havasında bir ayaz da vardı. Amma adamı üşütmür, eksine serinlik, teravet hissi yaradırdı. Heyetdeki geniş stolun arxasında üç kişi eyleşmişdi. Onlar ne baredese möhkem mübahise edir, ortaq fikre - razılığa gele
bilmirdiler. Bunlar bir neçe ay evvel qetle yetirilmiş iş adamı Elçin Talıbovun şerikleri Kamran Eliyev, Mirağa Babayev ve onlarla tamam başqa sahede elbir olan orta boylu, dolu bedenli, düz, iri ve çopur burunlu, qalın, sıx qaşları olan bir kişi idi. Burada gizlenenden beri ölkeden qaçmağın yolunu ve yeni terefdaşlarından almalı olduqları narkotik maddeleri kime etibar etmeyi müzakire edirdiler. Hetta hemin şexsle danışıb, malı birbaşa getmeli olduqları yere göndermek isteyirdiler. Amma açıq-aşkar hiss olunurdu ki, Mirehmed de, hetta Kamran da qarşılarındakı bu “bedheybet” görünüşlü kişiden çekinirler. Kamran mümkün qeder sakit danışmağa çalışdı:
− Razılaşmışdıq ki, 50-50-ye böleceyik. Amma sözünün üstünde durmursan. Hele üstünüzde ölü de var...
Kişi qalın

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 101 >>