el-qolunu qandallayıb maşına oturtdular. Meyidleri ise xestexana maşınına yüklediler. Gördüyü menzereden hele de özüne gelmeyen İlqar ürekbulanmasının qarşısını almaq üçün maşınından tapdığı turşmeze konfeti dilinin altına
qoymuşdu. Rauf fikirli halda söhbetini yekunlaşdırdı:
− Onlar narkotika ile bağlı Elçine hansısa iyrenc teklif edibler. Elçin de qetiyyetle redd edib. Bu zaman önceden ehtimal edib, planlaşdırdıqları qetli heyata keçiribler.
İlqar ürek ağrısıyla pıçıldadı:
− İnana bilmirem, inana bilmirem. Biz ne tufana düşdük.
Rauf cavab vermeden, diqqetini yola verdi. Bakıya hele çox qalmışdı.
* * *
Eve çox yorğun qayıtdı. Qapının zengini çalan kimi, qarşısına atası çıxdı. Ele bil hazır qapının qarşısında dayanmışdı. Oğlunu başdan ayağa süzüb arxayınlaşdı.
− Demek uğurlu keçib.
Rauf gülümsedi:
− Yene menimle maraqlanmısan...
− Elbette!
− Ehh, ay ata... - acı-acı güldü. - Bilirsen bu işin başında kim dayanırmış? - atasının sual dolu gözlerine baxdı. - Aytacın bankir qayınatası...
Mahir evvelce heyretlendi, sonra menalı terzde başını buladı:
− Gec-tez bele de olmalı idi!
Birlikde qonaq otağına keçdiler. Rauf qefil şaşırdı. Stolun baş terefinde - anasının yanında arıq, hündürboy bir oğlan eyleşmişdi.
− Elxan?!
Elxan güle-güle qollarını açıb qardaşını qucaqladı:
− Başqa qardaşın da var?
Ana ve ata eyni boy-buxunda olan oğlanlarını ferehle süzürdüler.
− Ne vaxt geldin sen, he, kişi?
Elxan güler üzle özünü divana atdı:
− Bayaq, teyyare ile. Evvelceden özüm demedim ki, sürpriz olsun. Dedim hem bayram tetiline gelim, hem de bir seni evlendirim, sonra qayıdım.
Rauf gülüb elini onun küreyine vurdu:
− Xatakar!
Atası ciddilikle dillendi:
− Rauf, bura qeder şans verdik besdir. Ya qız tapırsan, ya da bir hefteye özüm bir qızın qolundan tutub, getirecem bu eve.
Rauf dinmedi. Atası tekidle:
− Özün bil. Gözüm bir qızı tutub, onda sabahdan gedirem elçiliye. Susmaq razılıqdır.
− Ne qız?
− Ela bir qızdır, sarışın, hündürboy.
Rauf üz-gözünü

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 101 >>