belece, kiçik deyişikliklerle tekrarlanardı.

Bir neçe defe evine zeng edib qanı qaralan Vüsal özüne söz vermişdi daha zeng etmeyecek.Ele ayda bir defe eve pul gönderende bacısına mektub yazar, kendden gelen olanda da ondan cavab mektubu gözleyerdi.Sünbülün mektubu da ki, ne mektub..Her mektubu en azı altı-yeddi vereq olardı.Evvelce ailenin veziyyetinden yazmağa başlar, sonra keçerdi qonşulara.Mektubun sonunu da bulaq başında ondan tez-tez qardaşının ne zaman döneceyini soruşan qızlardan, ere gedenden, evlenenden danışmaqla bitirirdi.En sonda ise özünün soruşmaq istediyi sözü qohumların dilinden soruşardı.“Dünen xalamgil hamsı bizde idi. Bu yay sene toy etmeyi düşünürler.Deyirler qardaşına de, tezlikle gelmese biz özümüz qızı seçeceyik haa.”





Vetende işsizlik problemi olmasaydı onun ne işi vardı bu Cehennemde.Eslinde kendde de iş tapıb işleye bilerdi.Amma o işleri özüne layiq bilmedi.Layiqli işinse maaşı az idi..Guya burdakı işi nedir ki?Bazarda alver edir de.Herden Sünbülün mektubunu oxuyub bitirende xeyala dalardı.Onu her gün bulaq başında, toyda bacısından hesretle soruşan o qızlar göresen qefil bu bazarda peyda olsalar ne olardı?Ona gülerdiler yeqin ki..Xeyal qırıqlığına uğrayardılar.Belke de yox..Esas odur ki, burda bir hefteye qazandığını anası müellim maaşıyla iki aya qazanırdı.Bunu düşündükce az da olsa teskinlik tapırdı.

...Burda illerle bazara ayaq döyen hemyerlilerinden daha şanslı oldu o.Günden-güne qazancı da artırdı.Bir qarın çörek üçün qerib ölkede yaşamağa mecbur olan Vüsal indi eylencesinden de qalmırdı.Evvelki kimi evden bazara, bazardan yorğun eve gelmek, gelen kimi de yatmaq...-bu cür heyat onu tez sıxmağa başladı. Bazarda, küçede yanından öterken köks ötürerek baxıb keçdiyi mavi gözlü sarışınlardan biri indi onun ola bilerdi.Pulu ki var.Bu şeherde neler görmemişdi o...

Ardı var...

<< 1 2 [3]