gülümsedi.
Murad Vaqif beyin bu yaltaqlığından iyrensede, zorla gülümseyib elini astaca çekib dedi:
-İcazenizle men Benövşeni şehere, imtahanlara aparmaq isteyirem.
-Ne? Oğlum niye eziyyet çekirsen? Güya o imtahandı-nedi çox vacibdi.
Murad özüne mexsus ciddilikle qaşlarını çatıb:
-Benövşe üçün he-deyib qetiyyetle Vasif beyin gözlerine baxıb devam etdi:
-İcaze verirsiz?
Vasif beyin üreyince olmasada, Muradın ciddiliyinden çekinib yaltaqcasına gülümseyerek dedi:
-Nişanlısı sensen. Özün bilersen bala.
Murad:
-Yaxşı, onda biz gedek. Sağ olun.-deyib qapıdan çıxdı. Onun arxasınca çöle çıxan Benövşenin bileyinden tutub özüne teref çekib, elini qaldırıb onun yanağındaki bir damla yaşı zerifce sildi. Gözlerine baxıb gülümseyerek pıçıldadı:
-Birde ağlama balacam...

Benövşe Muradın ona sevgiyle baxan gözlerinde qeyb olmuşdu sanki. Öz uşaq xeyalının mesumluğu ile düşünürdü: "ALLAHım o bir melekdi? Yox...melek oğlan olmaz. Onda o nağıllardaki cengaverdi. Meni qoruyan cengever..."

Murad Benövşenin gözlerindeki o uşaq mesumluğunu, xeyalını görmüş kimi gülümsedi. Onu biraz daha özüne çekib yanağından astaca öpdü.
Benövşe Muradın bu hereketinden utanıb, onu özünden iteleyib üzüne küskün-küskün baxdı.

Maşında gederken
Murad güzgüden arxada oturan Benövşeye baxıb, onun hele de esebi olduğunu gördü. Gülümseyerek dedi:
-Ey, balaca besdi. Küsmeda.
Benövşe esebilikle güzgüden Murada baxıb:
-Men balaca deyilem. Hem küsmemişem-deyib üzünü çevirdi.
-Yaxşı, olsun Benövşe. Men sadece yanağından öpdüm, hem bir hefte sonra evlenirik.
-Nolsunki evlenirik?
Murad başını arxaya çevirib, Benövşeye baxıb:
-Sen evliliyin ne demek olduğunu bilirsen?-deyib bic-bic gülümsedi.
Benövşe biraz utansada, özünü toplayıb dedi:
-Sen yola bax. Bilirem, evlilik toy-filan demekdi.
Murad gülümseyerek başını yelleyib pıçıldadı:
-Balacasanki balaca...
BİR HEFTE SONRA:
Artıq toy çoxdan başlamış ve az qala bitmek üzere idi. Muradın ona aldığı gelinlik, toy,

<< 1 [2] 3 4 ... 42 >>