Benövşenin üzüne sevincle baxıb dedi:
-Elbetde qızım. Gelmek isteyirsen?
Benövşe azca utanaraq:
-He.-deyib gülümsedi.
Naile xanım ona yaxınlaşıb, qucaqlayıb:
-Ay ne yaxşı. Bacımın 3-ü çıxsın, gederik buralardan.
-Yox...xala. Bu gün gedek. İstemirem bu yerde bir saniye qalmaq. Gedek xala, gedek...
Naile xanım teeccüble Benövşenin üzüne baxdı. Sanki onun ne hissetdiyini anlamış kimi gülümseyib:
-Yaxşı. 1 saata maşın çağıraram, gederik-deyib, onu daha berk qucaqladı...

Murad bütün geceni yatmamışdı. Ancaq düşünmüşdü. Eslinde ne düşündüyünü bilmirdi. Bir terefde onu atasız böyüden anası, bir terefde de heç 1 ay tanımadığı Benövşe. Neler olduğunu anlamırdı, tek bildiyi Benövşeye sert davrandığı idi. Sonunda buna dözmeyib, Benövşeyle danışmağa qerar verdi. Ayağa qalxıb, Benövşenin atasının evine getmek isteyirdiki, anası qapının ağzında onu saxladı.
Alagöz xanım oğlunun hara getdiyini texmin etdiyinden, telaşla soruşdu:
-Hara gedirsen bazar günü?
Murad:
-Benövşe ile danışmağa-deyib başını aşağı saldı.
-Ne?! Ne danışasan onunla? Görmedin esl üzün?!
-Her kesin sehvi olur ana. Onun ne yaşı varki? Hem hele heç neye emin deyilik...
Alagöz xanım Muradın son cümlesinden qorxuya düşüb, qezeble qışqırdı:
-Ne?! Yeni men yalan deyirem?! Ananı tapdalayıb, o sümsüyün qızını tutursan?! Gedib ne danışasan onunla? Kim bilir ne yalanlar deyecek sene! Qanında var onun!
Murad anasına özüne mexsus ciddilikle baxıb:
-Men heç ne bilmirem! Amma onunla danışmalıyam.-deyib evden çıxdı.
Alagöz xanım Muradın bu qetiyyetinden çekinirdi. Öz-özüne deyinib, otaqları var-gel ederek oğlunun gerçekleri öyrenib üstüne gelmesini gözleyirdi. Çünki bilirdi, Rusiyada olan böyük oğlundan ferqli olaraq, Murad ağlına qoyduğu her işin axrına çatdığını...

Murad maşınını mümkün qeder süretle Vasif beyin evine sürürdü. Beyninde durmadan seslenen suallar onu bir gece de mehv etmişdi sanki. Neye, kime inanacağını bilmirdi. Deliller beynini Benövşenin günahkar olduğuna

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 42 >>