inandırsada, hissiyatı bunu redd edirdi. Özü de deqiq bilirdi ki, hissiyatı bu yaşına kimi onu aldatmayıb. Sonunda Vasif beyin evine çatıb maşından endi. Onsuzda heyetde olan Vasif beyin, ona teref sırtıqca gülümseyerek geldiyini görüb, zorla gülümsedi. Elini uzadıb dedi:
-Salam, necesiz Vasif dayı?
Vasif bey Muradın elini tutub durmadan sallayıb dedi:
-Salam oğlum, salam. Men yaxşıyam, sen necesen? Qudam necedi?
-Yaxşıyıq, sağ olun. Men Benövşe ile danışmaq isteyirdim...
Vasif bey süni utancla başını aşağı salıb dedi:
-He... Oğlum o qız başımı aşağı eledi yanınızda. Bilmirem ne günahı olub, amma yeqinki pis nese eliyib. Bu defelik keçin günahından, anası rehmete gedib deye ağlı başında olmayıb yeqin.
Murad eşitdiklerinden dehşete gelib, telaşla soruşdu:
-Ne?! Güler xala rehmete gedib? Nece...ne vaxt olub bu?
Vasif bey teeccüble çiynini çekib:
-2 gün evvel. Bilmirdinki oğlum?-deyib Murada diqqetle baxdı.
Murad:
-Bilmirdim... ALLAH rehmet etsin. Bilmirdim! Onsuzda men ne biliremki! Axmağın biriyem!-deyib qezeble yumruğunu sıxdı.
Vasif bey heç ne anlamamış kimi, Murada baxıb soruşdu:
-Başa düşmedim oğlum, ne olubki?
Murad başını elleriyle tutub, az qala pıçıltıyla dedi:
-Heç...heç. Vasif dayı Benövşeni çağıra bilersiz? Onunla mütleq danışmalıyam.
Vasif bey çaresizce çiynini çekib dedi:
-Oğlum burda deyil, Südabe müellimegildedi. Sağ olsun, hüzürü o vermek istedi. Mende qızı gönderdimki kömek etsin.
Murad Vasif beyin neyise gizletdiyini hiss etsede, bunu araşdırmağa vaxtı olmadığından:
-Oldu, onda men ora gedim. Sağ olun.-deyib maşınına teref getdi.

Benövşe sebirsizlikle xalasının telefonla danışığının bitmesini gözleyirdi.(müellif: Cemile Memmedli) Sonunda xalası telefonu bağlayıb, Benövşeye baxıb gülümseyerek dedi:
-Danışdım. 15 deqiqeye gelecek maşın.
Benövşe bu xebere sevinse de, birden ağlına gelmiş fikirden tutulub dedi:
-Men...men o evden paltarlarımı götürmeliyem.
Xalası ona yaxınlaşıb:
-Heç ne lazım

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 42 >>