dedi:
-Ne derman? Men derman-filan udmamışam axı.
Hekim teeccüble ayağa qalxıb, küncdeki şüşe şkafdan bir derman götürdü. Elindeki dermanı Benövşeye gösterib soruşdu:
-Bu dermanı tanıyırsan?
Benövşe teeccüble çiynini çekib dedi:
-He. Qayn...Alagöz xanımın teyziq dermanlarından biridi.
Dr. İnci "aydındır, bu il üçüncü defedir artıq"-deye pıçıldayıb, yerine eyleşdi. Sakitce Benövşeye, ona ne edildiyini danışmağa başladı. Onsuzda her şeyi başa düşmüş Naile xanım qezebden titreyirdi.
Benövşe hekimin dediklerini dinledikce, nedense teeccüblenmirdi. Amma o yarğanın kenarında, onu ayıldan ağrının sebebini indi anlamışdı. Anasının hemişe dediyi bir söz yadına düşdü "ALLAH her şeye bir sebeb salır. Demek anasının yaşaması üçün, o körpe ölmeli idi. Benövşe analığın nece bir hiss olduğunu bilmesede, bu düşünceden pis olub heç ne demeden otaqdan çıxdı. Naile xanım hekime teşekkür edib, pulunu verib çıxmaq isteyirdiki qapının ağzında

dayanıb soruşdu:
-Bu dediklerinizi isbat edecek bir sened vere bilersiz?
İnci xanım "he" menasında başını yelleyib, qarşısındaki kağızı yazmağa başladı. Bitirib, möhr vuraraq Naile xanıma uzatdı...

Axşam Benövşe masada xalasının hazırladığı gözel yemeklere baxsada, heç iştahı yox idi. Xalasınında heç ne yemediyini görüb, neçe gündü üreyinde qalan sualı verdi:
-Bağışlayın...xala men niye sizi heç görmemişem? Heç adınızıda eşitmemişem? Niye siz Bakıdasız?
Naile xanım Benövşenin sualından biraz duruxdu. Köhne xatireleri onu kövreltmeye başlasada, danışmalı idi:
-Qızım biz orta imkanlı ailenin qızları idik. Menim 19, ananın 16 yaşı var idi anam-atam qezaya düşende. Men instutda oxuyurdum. Bacımdan ferqli olaraq, çox güclü idim. Evin yükünü üstüme götürdüm. İnstutdan sonra bir kafede qab yuyan işleyirdim. Heyatım instut, iş ve evdem ibaret idi. (müellif: Cemile Memmedli) Ta ki Raminle tanış olanadek. Bir-birimizi çox sevdik, amma valideynleri meni istemirdi. Bakı kimi bir yerde, 2 yetim qızın exlaqlı ola bileceyine kim

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 42 >>