bu qısqanclığından xoşu gelsede, esebi halına dözmeyıb:
-Besdi, qısqanc olmada.-deyib uşaq mesumiyyeti ile ona baxdı.
Aydın hemişeki kimi Yasemenin mesum baxışına dözmeyib gülümseyerek dedi:
-Men qısqanc-filan deyilem.
Yasemen:
-Hı hı, bilirem deyib-gülümseyerek gözünü süzdürdü.
-Neyse. Belke da eve gedek, yoruldun.
Yasemen
-Of! Of, Aydın of.-deyib elleriyle başını tutdu. Birden ağlına gelmiş fikirle gülümseyib, mesum bir ifadeyle dedi:
-Aydın bilirsen menim üreyim ne isteyir?
-Ne gözelim?
-Avakado.
Aydın teeccüble Yasemene baxıb dedi:
-Ne? Bezen bu qeyri-adi şeyleri menden qurtulmaq üçün etdiyini düşünürem.
-Aaa, men senden niye qurtulmaq isteyimki? Senki anam kimi durmadan yemek ye, qalın geyin, vaxtdında yat deyib meni bezdirmirsen.
Aydın Yasemene yaxınlaşıb, burnunu sıxıb:
-Bağışlayında Yasemen xanım. Sizin ve oğullarımız qayğısına qalmaq menim günahımdı. Hekimin ne dediyini unutma.(müellif: Cemile Memmedli) Hele oğullarımız dünyaya gelsin, senin bu kinayeli danışıqlarının intiqamını nece alacağımı men bilirem.-deyib bic-bic göz vurdu.
Yasemen Aydının ne demek istediyini anlayıb, qızararaq gözüyle yanlarında eyleşmiş Benövşeni işare etdi.

Benövşe bayaqdan olduqca yaraşıqlı görünen oğlan ve gözel lakin elil arabasında olan hamile qadından ibaret olan bu cütlüyü dinleyib gülümseyirdi. Kenardan bir-birlerini deli kimi sevdikleri hiss olunurdu. Onlarında ona baxdığını görüb nese demeye ehtiyac duydu:
-Bağışlayın, ele şirin görünürdüzki. ALLAH saxlasın körpenizi.
Yasemen:
-Eslinde körpelerimizi. Bir qızımız daha var ve bunlarda ekizdi-deyib gülümseyerek qarnını tutdu.
Benövşe bu an 4ildi yadına düşmeyen, itirdiyi körpesini xatırladı. "Mende o qadın kimi xoşbext ola bilerdim. Bizde gözel aile ola bilerdik"-deye düşünüb kövreldi. Özüde hiss etmeden gözünden yaş süzülürdü.
Qadınların göz yaşlarına dözmeyen Aydın telaşla dedi:
-Xanım, ne oldu size?
-Heç...heç ne.
Yasemen Benövşeye yaxınlaşıb, gülümseyerek dedi:

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 42 >>