çiynini çekib:
-Yaxşı, amma pulunu senden alacam-deyib gülümseyerek vereqi anasından aldı.

Alagöz xanım seherden beri qızını sebirsizlikle gözleyirdi. Sonunda Firuze gelib, elindeki paketi anasına uzadıb dedi:
-Ana bu...bu derman bilirsen nedir?
-Bilirem qızım.
Firuze qorxmuş halda anasına baxdı.
ßölüm 7“Susqun…”

-Ana yalvarıram etme bunu...
-Kes sesini! Sen bilmezsen bele şeyleri. Öz ailen olanda başa düşersen.
Firuze gözünden axan yaşları elinin tersiyle silib, gücle pıçıldadı:
-Ana yazıqdı, eleme.
Alagöz xanım qezeble qızının bileyini tutub, incidecek derece de sıxıb hökmle dedi:
-Bunu bir adama desen, öldürerem seni!
Firuze anasına sanki dehşetli bir mexluq imiş kimi baxıb, teessüfle başını yelledi.Axşam xöreyi çeken Alagöz xanım, Benövşenin boşqabını qabağına çekib derman qutusunu eline aldı. Öz-özüne:
-He, Şehla ne demişdi. "Biri qarşısını alır", onda 10-u olanı yox eleyer-deye pıçıldayıb, eline aldığı hebleri ezib yemeye qarışdırdı...
Seher Benövşe heyeti süpürerken, qarnında birden yaranan güclü ağrıdan gözleri qarardı. Biraz dayanıb ağrının keçmesini gözlesede, ağrı keçmek bilmirdi. Artıq döze bilmeyeceyini anlayıb, eve girmek isteyirdiki çöl qapısı döyüldü. Gücle gedib el qapısını açdıqda, qarşısında olduqca heyacanlı görünen qonşuları Südabe müellimeni gördü. Nese anlamış kimi telaşla soruşdu:
-Müellime ne olub? Niye bu veziyyetdesiz?
-Qızım anan...ananın halı pisdi.
Benövşenin anası illerdiki xesteydi, lakin Südabe müellime bunu demek üçün gelmişdise, demeli veziyyet daha ciddi idi. Benövşe ağlına gelen qorxunc fikirlerden qurtulmaq isteyirmiş kimi qaçaraq eve girdi. (müellif: Cemile Memmedli) Masanın arxasında oturub çay içen Alagöz xanımı görüb, heyacandan titreyerek dedi:
-Xala, anamın veziyyeti pisdi. Yanına getmek isteyirem...
Alagöz xanım elindeki fincanı qezeble masaya qoyub, az qala bağıraraq dedi:
-Sen heç yere getmeyesen! Geldiyin heç bir ay deyil, indiden behane düzeldirsen anan evine getmek

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 42 >>