pozsada, geldiyi günden beri ilk defe Südabe
müellimeden başqa bir qonağın geldiyini düşünüb, gülümseyerek qapını açdı. Qarşısında Alagöz xanımı gördüyü anda üzündeki mesum tebessümü, kinayeli bir gülüşe çevrildi.
-Xoş gelmisiz Alagöz xanım.
-Heç de xoş gelmemişem. Sene xeberdarlıq elemeye gelmişem.
-Elemi... Buyurun, dinleyirem.
-Mene bax ay qız, ele günü sabah geldiyin kimi gedirsen, yoxsa başına oyun açaram!
Benövşe Alagöz xanımın gözlerine baxıb,(müellif: Cemile Memmedli) kinaye ile soruşdu:
-Doğurdan? İndi ne planlar qurmusuz?
-Plana ehtiyac yoxdu. Ele 4 il Bakıda neynediyini araşdırsam, bu kendde 1 saniyede yaşatmazlar seni.
-Bes sizin öz nevenizi öldürdüyünüzü bilseler?
Alagöz xanım bu sözlerden qorxuya düşüb diqqetle Benövşeye baxdı. Etdiyini onun bilmesini heç gözlemirdi. Özünü toplayıb, qezeble qışqırdı:
-Sen ne çerenleyirsen?!
-Sakit Alagöz xanım. Sizin "teyziq dermanınızın" ne işe yaradığını öyrendim. Sizce bunu Murad bilse nece olacaq?
-Ele bilirsen oğlum sene inanar?
Benövşe:
-Mence inanar. Bes sizce öz övladını
öldüren ananı Murad isteyer?-deyib qalib gelmiş kimi gülümsedi.
Alagöz xanımın heç ne demeden donub qaldığını görüb:
-Artıq men o rahat ezdiyiniz Benövşe deyilem. Siz mene heç ne ede bilmezsiz, amma men etdiklerinizin intiqamını bir-bir alacam. Elinizden gelen tek şey, menim kimi susmaq olacaq.-deyib qapını zerble örtdü.
Alagöz xanım örtülen qapının sesine sanki ayıldı. Çox çaresiz idi. Övladlarını bir-bir itirirdi. Ruslan ele polisden çıxdığı gün qayıtmışdı Rusiyaya, Firuze qız idi, bir gün mütleq yad evine getmeli idi. Elinde qalan tek övladı Murad idi, amma o da anasının etdiyini öyrenen kimi üz çevirecekdi ondan. Bu fikirlerle evine teref gedende küçede dayanmış qadınların ona baxıb pıçıldaşdığını gördü. 2 gün bundan evvel yaşanan biabırçılığı heç kes unutmamışdı. " O qızın meselesi qalsın sonraya, men bu söz-söhbetlerin kökün kesmeliyem. Heç kes deye bilmez ki, Alagöz qapısında bir xeyir iş de ede

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 42 >>