qızılları?!
Benövşe ona qezeble baxan Murad ve Alagöz xanıma mesumca baxıb, ne baş verdiyini anlamağa çalışırdı. Bu gün yaşadığı itki, saatlarca ağlaması, bedenini saran ağrılar beynini dondurmuşdu sanki. (müellif: Cemile Memmedli) Neyi ise anlamaq ümidi ile az qala qışqıraraq soruşdu:
-Ne?! Axı ne olub?
Alagöz xanım yaxınlaşıb, Benövşenin yaxasından tutub silkeyerek qışqırdı:
-Ne olacaq, öz evinden oğurluq etdiyini bilirik! Qızılları öz sümsük atana apardın he?!
Benövşe bir anlıq donu
qaldı. Ona oğru demişdiler... Bütün bunlara Muradın inanmaması ümidi ile ona baxdı. Lakin Muradın ona sanki günahkar kimi baxmasını görende dünyası dağıldı sanki. Birden günahsızlığın verdiyi caseretle qışqırdı:
-Yalan! Yalandı, men heç ne oğurlamamışam-deyib qaynanasının üzüne baxıb devam etdi:
-Niye?! Niye yalan deyirsiz? Niye axı?!-deyib Alagöz xanımın qolundan tutub silkeledi. Birden bir el onun bileyinden tutub kenara çekdi. Başını çevirdikde Muradın ona qezeble baxıb, elini qaldırdığını gördü.
Murad:
-Sen menim anama yalançı deyirsen?!-deyib onu vurmaq üçün elini qaldırdıqda, Benövşe gözlerini yumub "ALLAHım yox..."-deye pıçıldaya bildi sadece...
Zeif bir qadın xezanda yere düşmekden qorxub, quru bir budağa sarılan yarpaq kimidir. Bir buraxsa, bir qovuşsa torpağa...kim bilir neçe çiçeyin qidası, dermanı olar. Lakin qorxusundan quru bir budaqdan aslı keçirer neçe fesli...
Benövşe gözlerini yumub, Muradın onu vurmasını gözledi. Amma Murad son anda elini saxlayıb, qezeble yumruğunu sıxdı. Ne qeder Benövşeye esebleşse de, onun oğru ola bileceyine inansa da, qıymırdı. Öz ürkek "balaca"sına nece qıya bilerdiki?. Qezeble titrerken, özünü gücle toplayıb dedi:
-Get!... Get bu evden, birde gelme!
Benövşe her şeyi açıqlamaq, heç bir günahı olmadığını demek istedi. Lakin Alagöz xanımın üzündeki qalib gülümsemesini görüb, heç neyi isbat ede bilmeyeceyini anladı. Muradın gözlerine baxdıqda, orda sevgi evezine qezeb gördü. Sanki onu qorumağa söz veren Murad o

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 42 >>