deyildi. Ümidsizce başını aşağı salıb:
-Peşman olacaqsan...-deye pıçıldayıb heyetden çıxdı.

Benövşe getdiyi anda Murad başını ellerinin arasına alıb öz-özüne pıçıldadı:
-ALLAHım men neynedim...ne etdim bele...
Alagöz xanımın bir planı 2, yox 3 insanın bedbextliyine sebeb olmuşdu. Evinden qovulan Benövşe, ailesi dağılan Murad ve her şeyi bilib, amma qorxusundan susub vicdan ezabı çeken Firuze. Kim bilir, belke 4-üncü bir cana da qıymışdı Alagöz xanım...

Benövşe ata evine teref gederken heç ne düşünmürdü. Daha doğrusu düşüne bilmirdi. 16 yaşlı bir qıza göre yaşadıqları ağır idi. Heç ağlayada bilmirdi. Hissiz, ruhsuz bir beden kimi gedirdi sadece. Atasının evine çatıb içeri girdikde, Südabe müellimenin hele de orda olduğunu gördü. Anasının ruhsuz bedeninin yanında QURAN-İ KERİMi oxuyurdu. Sakitce qulaq asdı bilmediyi dilde deyilen dualara. Sebebini bilmese de, her kelme güc verirdi sanki ona. Ne qeder vaxt bele dayandığını bilmedi, lakin atasının qezebli sesi sanki onu ayıltı:
-Gecenin bu vaxtı senin ne işin var burda?!
Benövşe gözlerini anasının neşinden ayırmadan pıçıldadı:
-Meni qovdular...
Vasif bey eşitdiyi sözden daha da qezeblenib, az qala qışqırdı:
-Ne?! Neynemisen sen?! Get! Get yalvar, düş ayaqlarına, bağışlasınlar seni! Get demirem?!
Benövşe atasının qezebine fikir vermeden, sakitce dedi:
-Getmeyecem...bu eve birde gelme dedi...
Vasif bey Benövşenin çiyninden tutub bütün gücüyle silkeledi:
-Axmaq! Nece yeni 'getmeyecem'! Artıq ora senin evindi! Bu eve heç meyidin bele gele bilmez! Başa düşürsen?!
Benövşe vecsizce atasına baxıb:
-He... Bu evde onsuzda bir meyid var, neçe illik eziyyetin boşa getmedi "ata".-deyib acı-acı gülümsedi.
Vasif bey bir defe de olsun ona cavab qaytarmayan qızının indiki cesaretinden donub qaldı. Sonra özüne gelib, elini qaldırıb onu vurmaq isteyende, sureni bitiren Südabe müellime onun elini havada tutdu. Qezeble Vasif beyin üzüne baxıb dedi:
-Nedi?! Düz demir?! Yazıq arvadın qolundaki

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 42 >>