Hicri II esrde yaşamış meşhur alimlerden Osman ibn Eta Xorasani revayet edir: Atamla birlikde Xorasandan çıxıb Şama – xelife Hişam ibn Ebdülmelikin görüşüne gedirdik (Osmanın atası Eta Xorasani öz zemanesinin meşhur hedis ravilerinden sayılırdı).

Yolda ulağa minmiş yaşlı bir adam rastımıza çıxdı. Eynine yamaqlı cübbe geyinmiş, başına köhne araqçın qoymuşdu. Ayaqlarında taxta başmaq vardı. Onun qiyafesini görende meni gülmek tutdu. Yaşım az idi, hele ağlım kesmirdi. Atam menim gülmeyimi görende acıqlı sesle dedi: “Sakit ol. Bu gördüyün adam Hicaz feqihlerinin başçısı Eta ibn Riyahdır”.

Eta bize çatanda atamla qucaqlaşıb görüşdü. Melum oldu ki, o da Şama gedir. Yolumuza birlikde davam etdik. Dimeşqde Hişamın sarayının qapısına çatıb içeri girmeye icaze istedik. Xelife hemişekine reğmen bizi çox gözletmedi, Eta ibn Riyahın geldiyini eşidende bizi tez içeri devet etdi.

Saraya girende Hişam bizi qarşıladı, qollarını Etanın boynuna dolayıb, “xoş gelmisen” deye onu öz taxtına teref apardı, Etanı taxtın üzerinde özü ile diz-dize eyleşdirdi. Bütün saray eyanları xelifenin Etaya gösterdiyi hörmeti teeccüble seyr edirdiler. Hamı maraqlanırdı ki, xelife bu köhne ve yamaqlı paltar geyinmiş qocaya niye bu qeder ehtiram gösterir.

Hişam üzünü Etaya tutub soruşdu: “Ey Eba Mühemmed! Ne ehtiyacın varsa söyle”. Eta cavab verdi: “Mekke ve Medinenin ehalisi dindar adamlardır, Peyğemberin qonşularıdır (yeni Peyğemberin qebri bu bölgede yerleşir). Onlar üçün beytül-maldan teyin edilmiş pay yubadılır. Onların payını vaxtında çatdır, bu adamları incitme”. Hişam yaxınlıqda durmuş katibine işare verdi ki, Etanın xahişini qeyde alsın ve icra olunmasına nezaret etsin. Sonra soruşdu: “Başqa ne xahişin var?” Eta dedi: “Necd ve Hicaz camaatı İslamı ilk qebul edenlerdendir, en meşhur ve şerefli qebileler burada yaşayır. Onlar üçün ayrılmış payı da gecikdirme”. Hişam bu xahişin de derhal yerine yetirilmesini emr etdi. Yene Etadan ne isteyi olduğunu soruşdu. Eta söyledi: “İslam

[1] 2 >>