varlanmışdı.

Allahın hökmü ile melek öz evvelki qiyafesine girib, vaxtile qoturluq içinde olmuş adamın yanına geldi, dedi: “Men feqir adamam, yolda qalmışam, eve qayıtmağa yol pulum yoxdur. Allah xatirine, mene yardım et. Bir deve ver, onu minib evime gedim”. Hemin adam behane getirib dedi ki, sürümün sedeqesini artıq vermişem, sene verilesi devem yoxdur. Melek onun üreyine rehm salmaq üçün dedi: “Men seni tanıyıram. Sen evveller qotur olan, hamının iyrendiyi, sefil halda yaşayan filankes deyilsenmi? Seni sağaldan, zengin eden Allah eşqine, mene yardım et”. Amma o adam öz keçmişinin inkar edib söyledi: “Sehv edirsen, men o adam deyilem. Bu deve sürüsü de mene atamdan miras qalıb”. Onda melek bele dua etdi: “Eger yalan deyirsense, Allah seni evvelki halına qaytarsın”.

Melek ondan ayrılıb getdi, o ise bed duanın neticesinde evvelki kimi qotur ve sefil oldu.

Melek evveller keçel olmuş kişinin yanına geldi, yardım istedi. Amma o da yardım etmedi, üstelik, Allahın lütfü ile şefa ve var-dövlet qazandığını dandı. Meleyin bed-duası ile o da öz keçmiş halına qayıtdı.

Melek bu defe üçüncü adamın yanına geldi: “Feqir adamam, yolda qalmışam. Evime qayıtmağa imkanım yoxdur. Sene korluqdan şefa vermiş Allaha xatir, mene bir qoyun ikram et, kesib etini yeyim, bedenime qüvvet gelsin”. Bu adam o biri ikisinden ferqli olaraq bele cavab verdi: “Doğrudur, men heqiqeten evveller kor idim, Allah gözlerimi mene qaytardı. Sürünün içinden üreyin isteyen qeder qoyun götüre bilersen. Mene şefa vermiş Allaha and olsun ki, sene mane olmaram”.

Melek cavab verdi: “Bütün sürü senin olsun. Bu, sizin üçün bir imtahan idi. Sen imtahandan üzüağ çıxdın. Allah senden razı qaldı, o biri iki nefere ise qezeblendi”.

(Sehihül-Buxarideki 3464-cü (Ehadisül-enbiya), Sehihü Müslimdeki 7431-ci (Kitabüz-zöhd) hedislerin esasında).

islam.az

<< 1 [2]