ilde her shey oz axariyla davam edirdi ta ki o gune qeder... Gunun birinde men ilk sevgi mektubumu aldim. Hemin gun men sanki ilk defe idi sevgi sozunu eshidirdim... Bu vaxta qeder men yarida qirilmish ushaqligimdami qalmishdim,yeniyetmelikmi yashayirdim ya Gulerin ve taleyin qapazlari altinda boyuyub qoca, qonshumuzdaki Sekine neneden de qoca olmushdum belli deyildi. Ele buna gore de o mektub mende ilk once qehqeheler dogurmushdu. Daha sonra ise deli kimi aglamaq kechmishdi konlumden. Bu iller erzinde ilk defe ozumu deyerli,kimese gerekli hiss etmishdim. Murad menden 5 il boyuk idi. Ele bizim kimi ortabab dolanan ailenin tek ushagi idi. Atasi evvel chobanliq edermish bir neche ile oz teserrufatini qurub normal kechine bilecekleri bir dolanishiq yaradibmish ailesine. (Men bunlari sonralar oyrendim.) Murad da balacaliqdan bizim fabrikde ishleyib atasina komeklik edirmish. Halbuki men onun varligindan bele xebersiz idim. Menim bu oteri hislerim yaxinda kechib getdi ama o gunden sonra artiq Muradla her addimda qarshilashmaga bashlamishdim. Bu hemishe bele olubmush ya yeni bashlamishdi bilmirdim ama bu qarshilashmalardan sadece birinde tesadufen onunla goz-goze geldik ve o an gozlerinin ichindeki qeribe ishigi sonralar hech cur yadimdan chixara bilmedim. O ishiq qaranligin en son ucunda yanan bir ciraq kimi heyatima umid olmaga bashladi. Sanki o meni bu korpe heyatimdaki butun acilarin elinden alacaqmish kimi geldi. Zamanla sevdim onu. Chox sevdim... Guvenmeye bashladim ve yanilmadim da guvenimde. O tutdu sozunu. 2 il sonra meni ushaqligimin parchalanmish aci xatirelerinin, atamin yorgun qelbinden tutmaq istese de fishqiran aciginin, Gulerin verdiyi menevi ezablarin, oz ureyimdeki umidsiz qaranligin elinden birdefelik chekib almaq uchun geldi..

<< 1 [2]