bir hokmu var.

Can Eminenin elinden mohkem tutdu, gedek...
Usta ve Yasmin de onun arxasiyca chixdi.
Artiq bu dunyaca meshur Universitetin heyetinde butun telebeler yigishmishdi. Boyuk proffesorlara, taninmish insanlara soz verilmishdi. Can ichlerinde en genc chixis edecek muellim idi.
Emine: Can heyecanlisan?
Can: Yox.
Emine: Amma men insanlarin qarshisina chixanda chox heyecanlaniram.
Can Emineye diqqetle baxirdi. Sanki ona baxan bu yashil gozleri sonuncu defe idiki gorurdu, elini korpesinin uzerine qoyub: Emine gel qizimiz olsa adini Fatime, oglumuz olsa Yusif qoyaq.
Emine: Hele ona 9 ay qalib, Cancim. O vaxta o qeder adlar gelecekki aglimiza.
Can: Olsun, menim fikrim deyishmeyecek men bu adlari isteyirem. Bilirem qizim olacaq, ona yaxshi baxasan, atasi haqqinda danishasan.
Emine: Aaa, sende amma da hessaslashdin chixish qabagi, qizimiza bir yerde baxaciq, bu ne fikirlerdir ne danishirsanee sen....

Bu zaman Canin adi chekildi, ses Universitet sheherciyinde eks seda verdi.
Can Eminenin elini buraxib, sehneye, mikrofon qarshisina chixib genclere oz tovsiyyelerini vermeye bashladi...

Can: Burada olan butun telebeleri, qonaqlari ve muellim heyetini salamlayiram.
her kes onu alqishladi.
Can: Chixishima meshur aforizmle bashlamaq isteyirem.
Eger heyat size aglamaq uchun 100 lerle sebeb gosterirse, ona gulumsemek uchun 1000 lerle sebebiniz oldugunu gosterin...
Sadece bir neche il evvele donurem. Ozumu tapdigimda heyati mehv olmush bir insan idim, meqsedsiz, heyatdan ne istediyini bilmeyen bir insan ve en pisi qelbi kin ve nifretle dolu biri.
Bu nifret meni haralara apardi bir bilsez. Ozumu tapdigimda artiq Iraqda idim. Iraqa gelerken her sheyimi geride qoymushdum, tekce men ve kechmish xatirelerim var idi. Kechmishe baxaraq heyatimi yashayirdim. Bezen heyatimizda yeni qapilar achilar ya, amma biz ise kohne qapinin arxasiyca zillenerik, bax ele.
Amma burada men nifretime qelebe chalmagi oyrendim. Kechmishi buraxib bu gunume koklenmeyi oyrendim.

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 23 >>