girirsiniz?'' deye qışqırdım. Mene qulaqlarımı cıracaq qeder qalın çızırtılı bir sesle, "Senin üçün geldiler, öleceksen..., vetülü kelabun şefria acı" deyerek, qışqırmağa başladılar. Pencereden başımı çıxarıb qışqırdım, kömek istedim. Qonşular evime toplandı, olub biteni izah etdim ve aldığım cavab ise bildiyim bir cavab idi... ''Müsellet'' olmuşlar idi mene. Ruhumu ele keçirmişdiler. Yaxşı bes niye? Ne etmişdim onlara? "Vetülü kelabun şefria acı" bu sözlerin menası ne idi? Niye her gün qapım döyüldüyünde başqa şekillerde evime gelirdiler? Niye Allahım, ne sebebe? Heyatımda günah işlemedim, evlenmedim bele, kömeye möhtaclara kömek etdim. Amma bura qeder daha çox döze bilmeyeceyeim onları görmeye. Seslerini eşitmeye, üzlerini görmeye, bu qorxuyla yaşamağa. Elvida gözel dünya, meni bağışla Allahım....

<< 1 [2]