Uşaq vaxtindan ruhlarin var olduguna, cine weytana inanan deyildim. Ne de qorxmurdum bu cur weylerden. Hetta bele movzularda sohbet duwerken deyirdim ki " eger ruh, cin, weytan varsa bes men niye gormurem onlari. Varsa bir gun de menim gozume gorunsun". Ve bir gun o gun yetiwdi. Qonwuluqda qoca bir qadin rehmete getmiwdi (bizim balkondan onun yawadigi evin darvazasi gorunur). Ölumunden 2-3 gun kecerdi, hardasa gece idi. Saat 3 olardi. Men de awagi mertebeden qalxirdim ki, gedim ikinci mertebeye oz otagima. Birden qonwunun darvazasinda insan olcusunde ag rengde ucan bir iwiq gordum. Evvel inanmadim. Ele bildim mawin iwigi filandir. Amma qorxumdan yerimde donub qalmiwdim. Qanadlari olan insan kimi bir wey idi. Bir muddet diqqetle baxdim ki, gorum hara ucacaq?! Amma o yere enib yox oldu. Duzu cox qorxmuwdum. Seher hamiya daniwdim. Mene inanan da oldu inanmayan da. Aradan bir muddet kecdi. Yene gece idi. Saat hardasa 3-4 olardi. Yatmiwdim. Yuxuda gordum ki gozegorunmez (yeni weffaf rengde) bir varliq menim ustume gelib bogmaq isteyir. Hetta carpayimin ustune cixmiwdi. Men de onu gore bilmesem de ayagimla iteleyirdim. Birden yuxudan ayilanda hemin hadisenin davamini realda yawadim. Elim, ayagim terpenmirdi. Ele bil kimse tutub saxlamiwdi meni. Üstume ortduyum adyali kimse ayaq terefinden awagi dartirdi. Dehwet qorxurdum. Bele hadisseni birinci defe idi ki yasayirdim. Qiwqirirdim. Amma ikinci mertebede menden bawqa hec kim olmadigindan meni hec kim ewitmirdi. Telefonu goturdum ki, anama zeng vurum qalxsin otagima. Baxdim batareyası yoxdu. Adyali ustume cekmek istediyimde " o " yene de awagi dartirdi. Qurandan bir-iki aye bilirem. Onu agliya agliya ureyimde deyenden sonra yox oldu. Yene seher evdekilere daniwdim. Artiq hami qorxmaga bawlamiwdi. 2 gun anam meni otagimda yatmaga qoymadi. Oz yaninda yatirdim. Deyirdi ki bele getse deli olarsan. Amma men iki gunden sonra yene oz otagima qayitdim, bir muddet Quran kitabini otagimda saxladim. Butun bu hadiselerden sonra derk

[1] 2 >>