Her şey o günden sonra başladı, güzgüde gördüyüm o üzden sonra. Çox qorxunc idi, hele de bezi qüsurlar qalıb... Bir neçe il evvel menim 12 yaşım olardı. Evimiz çox kiçik idi, amma tezlikle o evden köçecekdik. Balaca olduğum üçün hemişe anamın çantasına girib eşyalarını qarışdıraradım.Sonra ise saatlarla güzgünün qarşısından ayrılmazdım, anam neçe defe xeberdarlıq ese de fikir vermirdim. Eşyalarını qarışdırdığım üçün yadıma gelir anam üstüme acıqlanmışdı. Amma 12 yaşında balaca bir qız uşağı üçün bu çox eylenceli idi. Yaxınlarda anamın ad günü idi. Atamla restoranların birinde qeyd edecekdiler. O günü meni evde tek qoyub getdiler, amma qonşumuza demişdiler bize gelmesi üçün. Qonşumuz menden böyük idi. Her zaman evde tek qalanda o bize gelerdi. Saat axşam 11 olardı. Mene -qonşu tezlikle gelecek- deyib qapını bağlayıb getdiler, men de kilitledim qapını. Bir az gözledim amma heç kes gelmedi, yeqin işi çıxıb deye fikirleşdim, birazdan geler. Evde tek qaldığım üçün doğrusu biraz qorxdum. Hemişe ses- küy olan ev bu gün bomboş idi. Başımı qatmaq üçün yene anamın çantasını götürüb güzgünün qarşısına keçdim. Anam mene defelerle gece vaxtı güzgüye baxmamamı dese de ehemiyyet vermirdim. Lakın bu gece başıma gelenler bir de heç vaxt yadımdan çıxmayacaqdı. Ne ise yataq otağındakı güzgünün qarşısına keçib üz-gözümü bezemeye başladım. Heç üstünden 10 deqiqe keçmemişdi ki, qapı döyüldü, ele bildim qonşumuzdu. Qaçaraq qapını açdım, heç kim yox idi. Çox teeccüblendim, qapının zenginin sesini eşitdiyime emin idim amma. Qapını bağlayıb eylenceme davam etdim. Çox eylenirdim, ta ki... Saat artıq gece yarısı olmuşdu, ne qonşumuz var idi, ne de valideynlerim. Artıq öz-özüme qorxmağa başlamışdım. İşıqların birden sönmesi meni daha da vahimelendirdi.Bir az otaqda gözledim yanar indi deye. Amma olmadı, metbexe keçib şamı yandırdım. Metbexde olarken otaqdan qeribe sesler eşitdim, amma sesler çox zeif olduğu üçün fikir vermedim. Şamı yandırıb otağa qayıdırdım. Qapının yanına çatıb açanda ele

[1] 2 >>