bil şamı kimse üfürüb söndürdü. Çaşıb qaldım, biraz da qorxdum doğrusu. Şamı güzgünün yanına qoyub metbexe kibrit dalınca yeniden getdim. Kİbriti götürüb yataq otağına çatmışdım ki, şüşe qırılması sesi eşitdim, artıq öz-özüme vahimelenmeye başladım. Güzgünün qabağına çatanda kibriti yandırıb şama tutdum. Otaq az da olsa işıqlandı. Başımı qaldıranda güzgünün iki yere ayrıldığını gördüm. Az qala deli olacaqdım. Üzümü iki yere bölünmüşdü güzgüde. Güzgüden baxanda arxamda qaranlıq bir kölge dayanmışdı. Qorxumdan qışqırmağa başladım. Arxama çevrilende üzünü gördüm onun. Çox qorxunc idi. Elim şama deydi, yere düşüb söndü, her teref qapqaranlıq oldu. Otağın bir küncüne keçib ağlamağa başladım. Amma qaranlıqda qıpqırmızı gözleri olan bir üzün mene teref gelmesini görende ağlımı qaçırdım, deyesen gözleri idi, qaranlıq olduğu üçün özü görsenmirdi. Qorxumdan bütün bedenim tutuldu, dilim qurudu, sanki otaq başıma fırlandı, gözümün qabağı qaraldı... Daha sonrası yadıma gelmir. Gözümü açanda xestexanada idim. Atam anam başımın üstünde. Ne qeder çalışsam da danışa bilmirdim. Sadece baxdım ve yene özümden getdim. Deyesen 3 gün idi gözümü açmamışdım. Aylarla müalice aldım. Onlar da çox peşman olmuşdular evde meni tek qoyduğuma göre. Psixioloji müalice alsamda dilim açılmamışdı, artıq geceler her şeyden diksinmeye başlamışdım öz-özüme. Molla yanına aparandan sonra aydın oldu ki, meni şeytan tutub, bir neçe dua oxuyub yazdıqdan sonra özümde bir yüngüllük hiss etdim. Bir neçe gün keçdikden sonra dilim açıldı, amma qüsurlar qlmışdı. İndi 23 yaşımın olmasına baxmayaraq güzgüye baxmağa çekinirem. O gün gördüyüm ise dünenki kimi yadımdadı.

<< 1 [2]