Bu hadise basımızdan 2 il onca baş verdi. O zaman 16 yasındaydım, evimizin bir az qarşısında meşeye geden bır yol var. Bir gün dostlarımla meşeye dogru qaçışa çıxdıq. Yolu bir tek men bilirdim. Qaça-qaça meşeye çatdıq, orada biraz istirahet edecekdik, ona göre evden biraz erkenden, gün batmamış çıxmışdıq, axşamüstü 6 da çıxıb 15 deqiqede meşede olmamıza regmen meşede hava tam aydın deyildi, ne oldugunu anlaya bilmedik. Tez qayıdacağımızı düşünüb cib telefonlarını evde buraxmışdıq. Hava qaraldığı üçün yolun hara getdiyini xatırlaya bilmirdim. Xatırladıgım tek bir şey vardı o da rehmetli babamın bu meşedeki kiçik evinin yolu. Dostlarıma bu geceni babamın evinde keçire bilceyimizi söledim.Onlar da başqa çareleri olmadığı üçün qebul etdiler. Lakin babamın bu meşede azaraq bilinmeyen sebebden öldüyünü dememişdim. Bilselerdi gelmezdiler. Babam gencliyinde hemişe bu meşede qaçışa çıxardı, istirahet etmek üçün bu balaca komanı hazırlamışdı. Eve çatdıq, qapıları ve şüşeleri yaxşıca kilidledik çünki qorxunc bir meşede temtek idij. Belke de deyildik. Qapıları ve şüşeleri yaxşıca bağlasaq da iceride qeribe bir serin külek esdi. Bir müddet sonra yüngülden uğultu sesleri eşitmeye basladık. Men xaric kımse bunun ne oldugunu başa düşmemişdi. Onları qorxutmamaq üçün, "küleyin sesidi" deye seslendim. İçimden "göresen gerimi dondu" deye dusunmeye basladım… O sırada dostlarımdan biri mene yaxınlaşıb "burda ne oldugunu izah et!" deye bağirdı. Men de onlara her seyi izah etdim. Aramızda en cox qorxan İpek ve Nur idi. Leyla ve men çox qorxmurduq. Men "ne de olsa babam mene zerer vermez" deye düşünürdüm. Leyla ise onsuz da cesur bir qızdı. Pencereleri kılıtlememıze regmen acıldılar ve qapı döyülmeye başladı, heç kim yaxınlaşmadı, amma qapı astaca öz-özüne açılmağa başladı. Qorxudan gözlerimizi bağladıq, o sırada içeriye birinin girdiyini hiss etdik. İpekin qışqırıq seslerini eşitdik, gozlerimizi açdıgımızda pencereler ve qapı bağlanmış, İpek ise ortadan yox olmusdu. Nur "qapının kılıtlı

[1] 2 >>