de hazırlaşdım. Gözlerini gözlerime zilleyib soruşdu: -Sen meni sevirsen? Bunu heç gözlemirdim. Amma çox da fikirleşmeye deymezdi. Cavabım qeti idi. -He. Bes sen? -Men de. Onda veziyyetin çetinliyini başa düşdüm. Bu baş vermişdi. İlk baxışdan mehebbet. Amma bayaqkı operatorun sözü de ağlımdan çıxmırdı. Onu kimse saxlayır. Kim ola bilerdi? Belke hansısa varlı bir kişi? Belke hansısa vezifeli adam? Belke hansısa cinayetkar, bankir, ya narkobaron? Men xoşbextliyimin elinden tutmuşdum. Onu buraxmaq istemirdim. Sağ terefe baxdım. Rejissorun başı operatorla söhbete qarışmışdı. Sonra sola baxdım. Menim qara atım meni gözleyirdi. Sonra düz baxdım. Uzun bir yol vardı. Cığır dağların arasından keçib gözden itirdi. Bu menim yolumun davamı idi. Aysele baxıb dedim: -Gel gedek. - Hara? Dedim: -Düz. Sonra atın beline qalxdım. Elimi uzatdım, o da oyan-buyana baxıb elimden yapışdı. Rejissor hele de söhbet edirdi. Biz ise atın belinde yaşıl tepelerin arasıyla get-gede gözden itirdik. Göyden üç alma düşmedi Biri var idi, biri yox idi. Qefesde bir quş yaşayırdı. Her defe o qefesden açıq semaya baxır, küleyin sesini dinleyir, o ağacdan bu ağaca uçan quşlara tamaşa edirdi. Yazıq quşcuğazın derdi böyük idi. O da diger quşlar kimi azad, temiz, sonsuz semada qanadlarını çırparaq uzaqlara uçmaq isteyirdi. Herden başqa quşlar qefesin yanında qonub ona teeccübe baxırdılar. Onlar quşun qefesde nece tek yaşadığını başa düşe bilmirdiler.Yaz ıq quş ise ağacların budaqlarında özüne yuva qurub balalarını böyütmek, yazda çiçeklerin etrini alıb, payızda gölmeçelerde çimmek isteyirdi. Günlerin bir günü quşun sahibi qefesin qapısını bağlamağı unudur. Quş parlaq semaya baxır, küleyin sesini dinleyir. Qefesin açıq qapısından uçuşan quşlara tamaşa edir. Ağaclardakı yuvaları görür, çiçeklere baxır.Uçsun ya yox? Seçimini etmek isteyir. Ele bütün günü bu seçim qarşısında düşünür. Günün sonunda quşun sahibi gelib qefesin açıq olduğunu görüb yavaşca qapını bağlayır. Heyatımızda ele anlar olur ki, edilecek

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 29 >>