menim elimden almağa gelirdiler. Tez atı minib yola düşdük. Cığır ve kese yollarla avtomobilleri geride qoymuşduq. Amma dayanmaq olmazdı. Onlar her an bize çata bilerdiler.Biz ocaq qalamaqla sehv etmişdik. Onlar yeqin ki, geceden tüstünün izine düşübmüşler.Yox sa bu boyda dağlarda bizi tapa bilmezdiler. Yene de sevinirdim ki, avtomobil yox atla gedirik. Çünki atla ele yerlerden keçirdik ki, oradan heç bir minik vasitesi keçe bilmezdi. Herden Aysel deyirdi ki, burax meni. Onlar seni öldürerler. Amma men Ayselsiz yaşaya bilmezdim. Heyatımın menasını tapan kimi itirmek istemirdim. Günün yarısını yollarda keçirdik. Günortadan bir az keçmişdi ki, heç gözlemediyim bir şey baş verdi. SERHED. Biz serhede çatmışdıq. Men her şeyi düşünmüşdüm.Qar şımıza yırtıcı heyvanların çıxmasından, zelzeleye qeder. Amma yadımdan çıxmışdı ki, bu xaraba dünyada torpaqları bir-birinden ayıran tikanlı serhedler var. Düzdü, yaxınlıqda esger yox idi, amma bizi izleyirdiler. Onlar görünmeseler de yaxındaydılar. En uzağı 20 deqiqeye bize çata bilerdiler. Çox fikirleşmek olmazdı. Biz serhedi keçmeli idik. Atdan düşdük. Heyvanı sığallayıb dedim: “Sen artıq azadsan.Qaç , üreyin hara isteyirse get”. Sonra biz hündür tikanlı meftillerin arasından ehtiyatla o biri terefe keçdik. Deqiq bilmirdim hansı ölkenin serhedleridir. Amma ya Rusiya ya da Gürcüstan olmalı idi. Bele baxanda bilmek olmur axı. Ağaclar eyni, meşeler eyni, dağlar eyni. Ancaq biz gic insanların ağlına gele biler ki, bu yerler arasında ferq var. Biri Rusiyadı, biri Azerbaycan.Ya da ki Norveç, ya da ki Yunanıstan. İnsanlar niye özlerini bele çetine salırdılar? Niye özlerine süni qefesler yaradırdılar? Serhedlerle öz yollarını kesirdiler. Biz denizdeki balıqlar kimiyik. Allah balıqları denizde yaratdı, bizi yer üzünde. İndi her bir balıq istediyi yere üze biler. Amma biz torpaqları çeperlere saldıq. Hetta en axmaq balıqlar bele sonsuz böyük denizin içinde özlerine akvarium düzeldib içine girmezler. Bunu yalnız insanlar ede biler. Tezece

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 29 >>