sakitce qulaq asan Aydın dedi: - He qardaşlar. Biz Qerargahı ala bilmişik. Bunu eşiden Aslan da, Azad da sevinclerini saxlaya bilmediler. “Ela!” , “Ola bilmez?!” , “Ela!”, ”Şükür Allaha!” Men neden söhbet getdiyini bilmirdim amma haranısa almışdılar. Sonra Aydın ne ise danışmağa başladı. Bele melum oldu ki, seheri gün biz hamımız ora gede bileceyik. Insanlar da Ağaclar kimidir. Onlar ne qeder yükseklere, işığa doğru can atırlarsa kökleri bir o qeder yere, aşağı, qaranlıq ve derinliye enir. (“Zerdüşt bele deyirdi”-Nitşe) QERARGAH Gözlediyimden daha böyük idi. 7-8 otaqdan ibaret en azı 300 kvadrat metrlik bir yer. Divarlar müxtelif filosofların aformizmleri, dünya statistikasında n reqemler, müxtelif qezetlerden kesilmiş meqalerlerle dolu idi. Kenardan çox adi bir binanın içindeki bu menzil adamı tamam başqa bir dünyaya aparırdı. Ev içeriden qaynayırdı. Bizim kimi cavan oğlanlar, qızlar menzile yığışmışdılar. Xüsusi stereo sistemle bütün otaqlarda kalonkalar quraşdırılmışdı . Bu kalonkalar merkezi mikrofona birleşirdi. İçeride sakitce Rock musiqi gedirdi arada bir Raple evez olunurdu. Evde 30-40 adam olardı. Çox hissesi oğlanlar. Azad her defe meni kimlese tanış edir köhne tanışları ile zarafatlaşır, türmeden nece çıxdığımızı danışırdı. Onlar da evin müxtelif otaqlarını bize gösterirdiler - kiçik kitabxana, kinozal, idman otağı, bir neçe yataq otağı vardı. Biz otaqlara baxa-baxa dehlizin sonundakı böyük zala daxil olduq. Zalda qalın xalçadan başqa heç bir şey yox idi. Men Azada baxıb dedim: - Bes bu otağın mebelleri hanı? Azad gülümsedi: -Bu otağın mebelleri ele bizik. Yavaş-yavaş hamı zala toplaşırdı. Texminen başa düşmüşdüm ki, bu uşaqlar hansısa bir cemiyyetin üzvleridir. Bu yeri de yeqin kiraye götürüb öz teşkilatlarını yaratmaq isteyirler. Bir neçe deqiqeye demek olar ki, hamı zala geldi. Sonra bir sarışın oğlan ireli çıxıb mikrofonu götürdü: - xmm.. m... eşidirsiz? Azadla Aslan qayıdıb. Men onları qayıdışları münasibeti ile tebrik edirem. Gördüyünüz kimi

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 29 >>