sözlerimden sonra atam derinden “ah” çekib dedi: - Ehh. Bala, niye bele oldu ki, neyin çatışmırdı ki? Şükür, evimizde her şey var. Men atamla felsefi fikirlerimi bölüşesi deyildim. Düşüncelerimi desem onların bütün ömürlerini menasız bir şey kimi söymüş, bütün eziyyetlerine tüpürmüş olacaqdım. Axı biz heç vaxt çirkin adamın yanında demerik ki, “çirkinlik pis şeydi”. Deyerik - “Esas insanın daxili gözelliyidir”. Amma çox vaxt biz eksini düşünürük. Demek istemirdim ki, ata, bilirsen, senin indiye kimi yaşadığın heyatı yaşamaq istemirem. Çünki o boş, menasız ve maraqsız heyatdır. Sen ömrün boyu batan gemide balıq tutmusan. Ona göre günahı öz boynuma götürdüm. Dedim ki, yeqin depressiya yaşayıram. Genclerin çoxunda olur. Heyata uyğunlaşa bilmirem. Her şey menim psixikamla bağlıdır... Bir az da bu haqda söhbet etdik. Sonra nenem gözel bir nahar hazırladı. Men de iştahla yemeye başladım. Atam televizora baxırdı. Korifey senetkarlar bizim muğamımızı dünyaya tanıtmaq haqda danışırdılar. Düz bir saat ancaq muğamın üstünlüklerini sadaladılar. Xalq mahnılarımızın derin, kamil meğzinden söhbet açdılar. “Pencereden daş gelir” i dünya şedevri etmişdiler. Bu bizim xalq mahnımız idi. Ve onun elinde xüsusi bir vesiqe vardı. Her gelene deyirdi: - “Ey brat, men xalq mahnısıyam haaa, kişisense de ki, menden xoşun gelmir, gör sene neyniyerler? Başına oyun açarlar. Bildin? Meni sevmelisen. Başqa yolun yoxdu”. Atam da inanırdı ki, ne vaxtsa bütün dünya muğamı tanıyacaq ve qebul edecek. Ondan sonra sözsüz ki, MTV artıq Music TV yox, Mugam TV olacaq. Amma men bu haqda heç düşünmek de istemirdim. Nenemin hazırladığı dadlı xöreyi iştahla qarnıma ötürürdüm. Yemeyin dörd lezzeti var. Birincisi onun etridir. İkincisi görünüşü. Üçüncüsü dadıdır. Amma mene en xoş olanı dördüncüsü idi. Yemek qarna dolanda gelen hiss. Bu belke 6-cı qaşıqdan sonra gelirdi. Hiss eleyirdim ki, ilıq bir mehlul sinemden qarnıma süzülür. Bu hiss mene çox lezzet eleyirdi. Yemekden sonra isti vannaya qebul eledim. Sonra

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 18 >>