idi. Bütün sinif onun üzerine düşende de heresini bir terefe tullayırdı. Qasımın atası idman federasiyaların ın birinin başçısı idi. Ona göre direktor da Qasımdan çekinirdi. Qasım istediyi vaxt sinfin qapısını tepikle açır, müellimlere hörmetsizlik edir, dostlarını söyür, qızlara söz atırdı. Mektebde hamı ondan çekinirdi. Neçe uşağın ağız-burnunu partlatmışdı. Neçe oğlanı bütün sinfin qarşısında sürütlemişdi. Onun yanında hemişe yaltaqlar olurdu. Ona yaltaqlanmayanl ar ise ondan uzaq gezmeye çalışırdılar. Amma bu gün Qasımın bexti heç getirmemişdi. Hemişeki kimi sinifde kimise lövheye çırpıb eşşek kimi tepiklemişdi. İndi de mektebin tualetinde el-üzünü yuyurdu. İndi o özünü qehreman kimi hiss edirdi. Bilirdi ki, hamının ondan zehlesi gedir. Amma heç kes ona bir söz deye bilmezdi. Bir azdan sinfe girib deyecekdi: “Bilirsiniz men kimem? Men çempionam. Dağıdaram hamınızı”. Sonra da qızlara baxıb lovğalanacaqdı. O ele bilirdi ki, qızların kobud oğlanlardan xoşu gelir. Çox teessüf ki, bu doğrudan da bele idi. Qasım eyilib elini yuyanda birden yanına ne ise batdı. Ani ağrıdan sonra Qasımın ayaqları esmeye başladı, müvazinetini itirib düz unitazın qabağına yıxıldı. Onun qarşısında qara geyimde qara kapüşonlu kiçik bir uşaq durmuşdu. Elinde de iyne var idi. Qasım ayağa qalxıb uşağın belini sındırmaq isteyirdi, amma bütün bedeni keyimişdi. O elini bele qaldıra bilmirdi. Onda Qasım uşağı söyüb qorxutmaq istedi. Amma dilini de terpede bilmedi. Uşaq onun yanında eyilib dedi: - Ehh, Qasım Qasım... Ne pis zibile düşdün he? Bir azdan bütün mekteb bilecek ki, seni 11 yaşlı uşaq it kimi çırpıb. Vay-vay-vay, biabırçılıq olar ki. Göresen qızlar sene nece baxar? Ya sinifde ne deyerler? Bes atan? Bes meşqçin? Bax Qasım, men çox ciddi adamam. Menim boş-boş danışmaqdan xoşum gelmir ona göre deyirem. Bir de senin kimese el qaldırdığından xeberim olsa çox pis olacaq. Bir özüne bax, sen insan deyilsen e, eşşeksen, eşşek. Bele bir söz var ee deyirler ki, eşşek sözündeki “ş” ların sayı hemin

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>