de. İndi görmürsen ne baş verib. Balaca otaqlarda semimi hisslerini etiraf eden zeif oğlanlar indi manyaklara çerilibler. Dünen “evde atam meni döyür” deyen qızlar bu gün avtomobilleri yandırır, dükanları dağıdırlar. Budur azad cemiyyet? Sabah polis hamınızı basacaq dama. Seni de, o birini de, Aslanı da, Abbası da, A-nı da.. - Suss!.. Bilmediyin şeyi danışma.. A-nı içeri sala bilmezler. A-ya heç ne ede bilmezler. - Niye? Sen de o nağıllara inanırsan? Sen de ele bilirsen ki, A peyğemberdi? - Bilmirem. Bilmirem. İndi Abbası çıxarmaq haqda düşünmeliyik. Gel bu haqda başqa vaxt danışaq. - Başqa vaxt olmayacaq men gedirem!!!.. - ........ Ne ? ..... ııı... Hara gedirsen? - Gedirem.. Birdefelik bu yerlerden gedirem.. - Canım, hara gedirsen? Yaxşı da. Lazım deyil. Axı lap az qalıb. Bir azdan... - Anar besdi. Besdi...Yoruldu m.. - Axı men seni sevirem. - Men de seni sevirem. Amma yorulmuşam. Bu A-dan, HOST-dan, qara köyneklerden. Yorulmuşam. Başa düşürsen? Yorulmuşam.. - Ne lazımdır ki sene? - Mene sen lazımsan başqa heç ne. Yadındadır meni qaçıranda meşede ne deyirdin? Deyirdin ki, menden başqa sene heç ne lazım deyil. Bes indi ne olub? Niye ikimiz gedib balaca bir daxmada xoşbext ola bilmerik? He? Niye nağıllardakı kimi balaca bir evde yaşayıb bir yerde qocala bilmerik? - Aysel, nece xoşbext olaq? ”Xoşbextlik tekce gözel pencereden yox, hem de menzereden asılıdır” - yadından çıxıb? - Ehh. Boş cümleler. Boş cümleler. - Cümleler hemişe boş olur. Onlar yalnız emel olunanda menasını tapır. Men yazan kitabda da adi cümlelerdi. Amma onlara emel olunsa dünyanı deyişmek olar. Niye başa düşmek istemirsen? - Neyi? Neyi? - Onu ki, sabah biz bir ev alıb yaşasaq da biri gün uşaqlarımızı istediyimiz kimi terbiye ede bilmeyeceyik. Qonşularımız istediyimiz kimi olmayacaq. Bazardakı satıcının üzünden zehrimar yağacaq. Televizora baxa bilmeyeceyik. Pozğun cemiyyetde xoşbext olmaq suyun içinde quru olmaq kimi bir şeydir. - Anar, sen düz deyirsen. Dediyin her şey doğrudur. Amma bu mümkün

<< 1 2 [3] 4 5 ... 23 >>