başqa bir şeyi kefene bükdüler. Ve A hemin şeyi çiyinlerinde. Stop. Stop. Stop. A yoxdur eslinde!!! Uşaqlar onu uydurmuşdular. Evvelceden ele bir adam olmayıb. Bomba. Ela !!!!!! Yalandan nağıl fikirleşibler ki, bele bir uşaq var imiş onu yetimxanaya atıblar. Evleri yanıb, ne bilim dünyada her şeyden xeberi var. Ne bilim geceler yatmır, bir neçe yere bölüne bilir, peyğemberdi, nedi. Peyğemberler heç vaxt gizli iş görmeyibler. Onlar hemiş üzde olublar. Heç vaxt gizlenmeyibler. Amma A heç kesle üz-üze danışmırdı. Çünki dövlet onu tanıya bilerdi. Eger HOST dövletin işi idise onda A dövletden qorxmamalı idi dee. Heç olmasa bu bir il erzinde birce defe bizimle bir yerde oturmalı idi de. Amma men ele eşidirdim ki, A ele dedi, A bele dedi. Eslinde o sadece uydurmadı. Hmm. Bes niye uydurulsun ki? Hmm. He, tapdım. Çünki uşaqların hamısı adi uşaqlar idi. Her kesin menfi ceheti olduğu kimi uşaqların da menfi ceheti var idi. Azad besteboy idi. Aslan üzden çirkin, Abbas evvel MTN-de işlemişdi. Peyğemberleri MTN-e işe götürmürler. O birilerin de her birinin hansısa bir menfi ceheti var idi. Ideal adam yaratmaq lazım idi. Ne qara saçlı olsun, ne azerbaycanlı olsun, ne sarışın olsun, ne gözünün rengi bilinsin. Gerek her kes onu ideallaşdırdığı kimi tesevvür ede bileydi. Ona göre de her defe uşaqlardan biri gizli otağa girib onun maskasını taxırdı. Belke de bir neçe eyni maska var imiş. Ona göre camaata ele gelirdi ki, geceler yatmır, bir neçe yerde eyni vaxtda ola bilir. Aha. Aha. Bura kimi geldik. Bes Abbas ölende axı bütün uşaqlar yığışmışdı. A da geldi. Nece oldu? Hmmm. Demeli bele, Abbas ölmeyib. Hamı başlayıb qışqırmağa ki, A gelsin, A gelsin. Abbas da A-nın paltarını maskasını geyinib, özü öz saxta cenazesini qaldırıb. Camaat da inanıb. Sonra özü-özünü qebristanlığda basdırıb. Hele bir ağlayıb da. He he he. İdeal plan!!!! Sözüm yoxdu. Ela. İndi de camaat, özünü HOST-a qurban vermiş Abbasın xatiresini yad edir ve onu çiyinlerinde daşıyan A-nın qarşısında diz çökür. Bir daşla
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç