evindi, ay eski, ay cındır. İtin balası. Meni qovsunlar? Meni erimin evinden qovacaqlar? Gözetçiler, qovun bu fahişeni burdan. Tez eliyin bunu gözüm görmesin. Erim gelene qeder onu burada gözleyeceyem. İt qızı it. Redd ol burdan. İtil gözümden. Qapıçılar gelib Ayseli tutdular. Rasime xanım gözünü yerden çekmeden sakitce dedi: - İşden qovulmaq istemirsinizse bir kelme demeden atın bu zibilçeni bayıra.Tez! Yekeperler Ayselin ince qollarından yapışıb onu darvazaya teref sürütlemeye başladılar. Aysel yalandan ağlayırdı. Onlar çox pis veziyyetdeydile r. Reisin arvadının sözünden çıxa bilmezdiler. Bir fahişe az bir fahişe çox. Amma arvad, aile bir denedir. Reis bilse ki, onun arvadına qarşı çıxıblar, onların bellerini qırardı. Ona göre de Ayseli sürüyüb darvazadan bayıra atdılar. Aysel imekleye-imekle ye onlardan uzaqlaşdı. Sonra ayağa qalxıb yavaş- yavaş getmeye başladı. Qaçsaydı ondan şübhelene bilerdiler. Arxadan Rasime xanım bağırdı: “İtil burdan, bir de seni gözüm görmesin”. Aysel de üreyinde dedi “inşallah”. Men Qara BMW-ni Aysele teref sürdüm. O, avtomobilin qapısını açıb yanımda oturdu. Tez maşının nömresinin yanındakı işığı yandırdım. İndi o parıldayırdı ve nömre görünmürdü. Yaxında polis yox idi. Amma gözetçilerin nömreni bilmesi tehlükeli olardı. Süreti artırıb dar küçelerle Villadan uzaqlaşırdım. Aysel ise dizlerini qucaqlayıb ağlayırdı. ... Avtomobili düz şeherden kenara denizin sahiline sürdüm. Sevgilimi 100 ildir görmürdüm. Onun mavi gözleri menimçün bu denizden qat-qat gözel idi. Heyatımın yegane sevinc işığı yanımda idi. Biz el-ele sahilin kenarı ile gezirdik. Bele yerde sözlerden istifade etmeden de her şey aydın olur. Bu gözel sükutu pozmaq istemirdik. Bir az serin torpağın üzerine yıxılıb öpüşmeye başladıq. Onun isti nefesi, titrek elleri, ipek saçları, deniz, sema... Sevgi ağlımı başımdan almışdı. Aysel mene indi evvelki kimi baxmırdı. İndi o mene qehreman kimi baxırdı. Men onu xilas etmişdim. Men onu sevirdim. Zaman donmuşdu. Dodaqlarımızın

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 23 >>