istiyirәm. - Evlәnәciyik onsuz, mәni dә gömәkdәn bezәcәksәn. Leyla ortami yumşaltmağa çalişirdi. - Bәs sonra olacaq? Ayşәni deyirәm. - Ona qәdәr Sәlim cәsarәtlәnәr. - Necә yәni? Ayşә müştәrilәrim yoxluğundan istifadә edib telefonu әlinә aldi. Rayon kodu vә ev nömrәlәrini yiğdi. Sadәcә çox darixdiği kiçik qardaşi Amilin sәsini eşitmәk istәyirdi. Dörd dәfә çaldiqdan sonra qardaşinin sәsini eşitdi. - Alo. Ayşә heçnә demәdәn ağlayirdi. - Aloooo... Kimdi? - Amil? - Ayşә... - Amil,canim sәninçün elә darixmişamkii.. . Necәsәn? Amildәn cavab gәlmәdiyini görәn Ayşә daha da kövrәldi. - Sәn bacidan ötrü darixmamisan? Amil? - Baci, hardasan? Gәlmiyәcәksәn day bizә? Ana deyir day gәlmiyәcәksәn. - Gәlәcәm birdәnәm. Sәn darixma. - Ana gәlir. Soruşsa nә deyim? - Heçnә. Sora zәng vur... Ayşә anasinin sәsini eşidib susur. - Sәn nә üzlә bura zәng vurmusan?! Mәnim sәnin kimi qizim yoxdu! Adimizi batirdin sәn! Allah bilir orda nә oyunlardan çixirsan indi?! Sәlim Ayşәnin hönkürtüsünü eşidib yanina qaçdi. Ayşәnin әlindәn telefonu alib dәstәyi asti. Ayşәnin ağlamaqdan dili söz tutmurdu. Sәlim onu bәrk-bәrk qucaqlayib saçlarindan öpdü. Ayşә Sәlimin qollarinda özünü itirdi. Artiq heçnә eşitmirdi. Hәr tәrәf qaranliq oldu. Vә Sәlimin sәsi... Gözlәrini açdiqda iri bir yataqda idi. Bura öz otaği deyildisә hara idi? Yavaş- yavaş әtrafa boylandi. Divarlar çox rәngli idi. Dәrindәn nәfәs alib olanlari yadina saldi. Özünü toplayib ayağa qalxdi. Divardaki çәrçivәlәrә baxdi. - Artiq ayaqlanmisan. Ayşә diksinib arxaya çevrildi. - Qorxuttum? - Biraz. Şey.. Mәn.. - Stress keçirmisәn sadәcә. Kimә zәng vurmuşdun? - Amilimim sәsini eşitmәk istәmişdim. Sәlim Amili Murad hesab edәrәk qәzәblәndi. - Amilin? Sәnә inana bilmirәm, Ayşә! Bu qәdәr acizsәn?! Mәnim gözlәrimә sevgiylә baxarkәn hәlә dә ürәyindә o alçaq nişanlin var?! Ayşә nә baş verdiyini anlamirdi. - Mәn sevgiylә baxmamişam sәnә! - Ama mәn! Mәn axmağam. Sәni sevdim mәn, Ayşә! Ayşә nә edәcәyini bilmirdi. Sәlim ona aşiq idi? “ Demәli, Leyla haqli idi.

<< 1 [2] 3 >>