1-ci hisse
--Musa, qardaş! Tebrik edirem. Gözel-göyçek bir qızın doğuldu...
Bu xeberi artıq beş il idi ki gözleyirdi. Xanımı Dilare ile her gün Allaha dua ederdiler. Ondan tekce övlad arzulayardılar. Budur artıq ata olmuşdu. İnana bilmirdi qulaqlarına. Diz üste oturub ellerini göye qaldırdı :
-- Sene min şükür Ya Rebbim! Arzularımızı dualarımızı eşitdin... Sene şükürler olsun...
Allaha şükr eden bir insana tamaşa etmek her insana nesib olmasa da, Cemile hekime bu gün qismet olmuşdu. Musanın qızının doğulduğunu eşidib göz yaşları içinde Allaha şükrler etmesine özü de qelben sevindi.
--Cemile xanım, bes Dilare necedir? Yaxşıdırmı?
--Elbette, o da qızınız da lap yaxşıdır. Her ikisi sağlamdırlar. Heç narahat olmayın. Yaxşısı budur deyin görüm qızınızın adını ne qoyacaqsız?
--Sevinc!
-- Cox gözel addır. Adıyla böyüsün İnşallah...
Cemile hekimin razılığı ile her ikisi Dilareni ve yeni doğulmuş uşağı görmek üçün eve girdiler...
Bütün bu iller Mahmudovlar ailesinin xatiresinde çox xoş keçdi. Musa işleyir, Dilare evdar qadın kimi evi dolandırır Sevinci terbiye edirdi. Kendin en hörmetli sakinlerinden biri idi Musa. Yaşından aslı olmayaraq her kesi mehribanlıqla qarşılayar, mehribanlıqla yola salardı. Dilare de semimi, gülerüz xanım-xatın bir qadın idi. Musa ile uzaqdan uzağa sevmişler bir-birlerini. Amma Musa esger gedib geldikden sonra daha sevgisini gizletmemiş elçisini göndermişdi qapılarına. Bextinden atası da Musanı beyendiyi üçün vermişdi yegane qızını ona. Çox xoşbext idiler. Çatışmayan ise tek övladları idi. O da Allahın qismeti ile beş il sonra doğuldu. Musa qızının adını Sevinc qoydu. Çünki, ailesine sevinc bexş etmişdi gelişi ile.
14 il sonra
Musa artıq heyatda yox idi. Uzun ve mubarizeli xestelikden sonra dünyasını deyişdi. Dilare onun yoxluğuna alışa bilmirdi. Hele Sevinc yazıq qız atasından bir an bele ayrı qalmağa döze bilmirdi, o ki qala ölümüne dözmek. Amma zamanla her kes alışdı. Bütün qonşular, qohumlar, alışmayan tek Dilare ve Sevinc oldu.

[1] 2 3 ... 40 >>