Dilarenin qardaşı her hefte onlara bazarlıq edib gelerdi. Elave de pul vererdi ki birden nese lazım olsa alsın. Üstelik de bir sözü sanki ezber etmiş kimi her gelişinde Dilareye tekrar-tekrar deyirdi- "Dilare, menim evde bir sürü külfetim var 4 cü uşaq da yoldadı. Üstelik de sen ve qızın. Ona göre çalış bir az qenaet et ki, mene de yük çox düşmesin" Beli bu sözlere Dilare hemişe eyni cavab vererdi-"Elbette qardaş, seni gözel başa düşürem".
Buna baxmayaraq Dilare boş oturmurdu. Elinden çox gözel hörgü ve tikiş işi gelirdi. Seliqesine söz ola bilmezdi. Ona göre derziliye başladı. Gece-gündüz bilmeden işleyirdi evinde. Qonşuların çoxuna tanışlıq üçün nisye etse de yene de eli dara düşende o pul eline gelerdi. Her gününe şükr ederdi. Sevinc de anasına her zaman kömek ederdi. Bağdakı bütün kişi işini Sevinc asanlıqla görürdü. ele kişi kimi böyümüşdü. dersini de yaxşı oxuyardı. Ele imkansızlığa göre ali tehsil almaq barede düşünmedi. Sevincin sevgisinden deli divane olan Terlan hemişe kenardan ona tamaşa ederdi. Artıq 17 yaşları vardı. Ve bir gün ona qelbini açacağı günü gözleyirdi. Amma heç cüre onu tek tuta bilmirdi. Hemişe harasa gedende ya yanında anası vardı, ya da qonşu qızı "refiqesi" Arife. Baxmayaraq ki, Sevinc ona sevgisi üçün bir sebeb vermemişdi, amma yene de elinde deyildi. Uşaqlıqdan Sevincle oynadığı gizlen-qaçdan beri sevirdi onu.
Arife ise Terlanın Sevince olan gizli sevgisini hiss etmişdi. Lakin bu sevginin baş tutmamağı üçün ne lazım olsa etmeye de hazır idi. Sevinci hemişe qısqanırdı. Onun paxıllığını ele lap uşaqlıqdan çekirdi. Her zaman atasının, anasının sevimlisi olmuş, oyunlarda daim qalib olmağı bacarmış, mektebde elaçı olmuş, her kesin mehriban ve şirin qız kimi sevgisini qazanmış Sevincin paxıllığını edirdi. Üstelik pencereden baxanda her defe Terlanın Sevince nece baxdığının şahidi olduqca ağlına her fikir getirirdi. Tek isteyi, meqsedi artıq Terlan olmuşdu. Beyninde qerar vermişdi ki, ne olur-olsun Sevinc Terlana ere gede bilmesin.

<< 1 [2] 3 4 ... 40 >>