düzelib başını qatdı. Anası da her gün baş-beynini doldururdu ki, "Arife çox yaxşı qızdı. Mene sen olmayanda her gün baş çekirdi. Gel ona elçi düşüm. Evlenin de. Gözümün önünde böyüyüb. Anasını da, atasını da tanıyıram. " Terlan ise her zaman qeti etiraz ederdi. Amma bir qış günü anası pillekenler sürüşken olduğu üçün yıxıldı. Ayağı berk ezildi. Müalice etdiler. Amma hekim Terlana tapşırdı ki, ona kömek lazmdır. Qeti ağır iş görmesin. Pillekenleri bir müddet çıxıb düşmesin. Ele o günden sonra Arife gün boyu onlarda olurdu. Bir axşamdan axşama yatmağa evlerine gedirdi. Anasına Terlanı sevdiyini ve onun anasına da daim kömek etmek istediyini demişdi. Terlan da mecburiyyetden anasına kömek olsun deye Arife ile evlendi. Hem de Sevinc artıq ona aid deyildi. Bunu hem de menevi derk ede bilseydi...
- Sevinc? Sen hara, bura hara?
Arife darvaza önünde dayanmaq evezine yuxarı başa keçmişdi. Sevinci divanda anası ile el-ele tutub oturduğunu görende teeccüb etdi.
- Ay qız, deyesen yolunu azmısan, he? İki ildi getmisen, heç demirsen, bu Arifeye bir sağol deyim.
- Sene sağol düşmür.
Sevinc hirsinden ayağa qalxdı. Mat qalan Arifenin gözlerinin içine baxa-baxa dedi:
-Sen ve senin emin qızı olmasaydız, men indi bedbext olmazdım. Getdin, şeklimi gizlin gönderdin. Emin qizi oğlan tapdı iki daş arasında. Heç soruşmadın ki, bu oğlan evlidir, ya yox?
-Nece meger? Vahid evli idi ki?
-He! İki ekiz qızı da var. Özü de Rusiyada evi -eşiyi, işi- gücü. Ona ata-anasına, bacısına qulluqçu lazım imiş. Sen de meni gösterdin. Bunun üçün sağol isteyirsense, onda eşit- Çox sağol!
-Sevinc, vallah bilmemişem. İnan menim heç neden xeberim yoxdu.
-İnanmıram Arife. Daha kimseye inanmıram. Ne üçün gelmişdinse götür, get bir de bu qapıdan içeri girme.
-Ter-ter-terlanın şalvarı üçün gelmişdim.
Arife dili topuq vura-vura sözünü deye bildi. Dilare şalvarı getirib verdi. Amma heç Arifenin üzüne de baxmadı. Arife rengi ağarmış veziyyetde qapıdan çıxdı.
"Yeni bu bizim Sevinc idi?" qelbinde

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 40 >>