qayıdar".
- Çox sevindim, Sevinc. Çox. Allah başacan versin.
- Hele sabah Sevinci rayona aparacam. Qoy öz hekimi olsun. Daim nezaret elesin.
- Ay Dilare xala, bes Vahide zeng etmeyeceksiz?
- Vahide? Görüm ele başı batsın onun. İki qızına yiye çıxmayan gelib menim neveme yiye çıxacaq?
- Yox axı, atasıdır. Bilmeye haqqı var. Sevinc düz demirem?
- Men Vahide deyecem, ana. Qoy bilsin.
- Yaxşı bala. Heyat senindir. Qarışmaram. Get zeng ele.
Dilare eslinde qızının qerarını desteklemirdi. Amma mecbur idi. Eger Sevinc xoşbextliyini Vahidle görürdüse, razı olmaq borcu idi.
- Ana, gedirem Arifegilden zeng etmeye.
- Get qızım. Allah kömeyin olsun. Zeng ele tez gel.
Arife Sevincin qoluna girdi ve sanki ona destek olacaqmış kimi, "refiqelik" etmek istedi.
- Sevinc, bu kişiler beledir de. Etibar yoxdu onlara. Amma sen gel Vahidi bağışla. Balanız da olacaq. Peşiman olacaq eşitse. Seni de gelib evinize aparacaq.
- Men sadece ona bir balası olacağını deyecem. Daha heç ne!
Artıq telefonun desteyi elinde idi. Nömre de yığılmışdı. Terlan yatdığını dese de, eslinde Sevincin sesini eşidib qapıdan qulaq asmağa başlamışdı. Arife de guya onu telefonda rahat danışsın deye tek qoymuşdu. Halbuki, o da diger qapıdan qulaq asırdı.
- Alo, kimdir?
- Salam, Vahid evdedi?
- Yox, evde yoxdu. Kimdi soruşan?
- Sevincdi.
- Salam Sevinc, Esmerdi. Niye getmisen ora?
- Vahidin evli olduğunu bildim. O da gizletmedi. Vahid özü dedi get atan evine.
- Ay qız, qardaşım eledir de. İki ilde tanımadın onu sen? Son sözünü birinci deyir hemişe. Dur qayıt evine gel. Sabah da Vahid gelecek. Barışarsız.
- Yox, Esmer, Vahide deyersen ki, hamileyem balamız olacaq.
-A-a-a! Ne yaxşı. Seni şad xeber olasan. Ne vaxt bildin?
- Ele bugün hekim dedi.
- Sen narahat olma. Sabah gelsin onun qulağını çekecem. Sevinci incitmek nedir bilecek.
Birden Sevinc desteyin o biri ucunda qaynanasının kobud sesini eşitdi: "Ay qız kimle danışırsan? Gel, çay süz mene." Sevinc özünden aslı olmadan desteyi qoymaq

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 40 >>