bu başa sebirsiz halda gedirdi. Bir yanda körpe uşağın dayanmadan ağlaması, bir yandan anasının kinayeli sözleri onu daha da esebleşdirirdi.
- Vahid, nahaq yere bura geldik. Bax sene deyirem. Sen bu uşağın atası ola bilmezsen. Hem noldu 2 il er evinde olmadı, durdu ata evinde hamile de qaldı, uşaq da oldu. Bu neter işdi. Baş açmıram.
- Ana, her nedir, hekim indi deyecek. İclasda imiş. Bitsin gelib her şeyi deyecek.
- Daha neyi deyecek, bala? Heç uşağın üzüne baxmısan? Ala de- Zemine qucağındakı 3 günlük körpeni Vahide uzatdı.- Bir bax da! Yaxşı yaxşı bax! Gör sene bir yeri benziyir???
Vahid bu el boyda körpenin onun olmasını çox isteyirdi. Bu xestexanaya gelişine de sebeb mehz o idi. Sevincin gözlerindeki o oxuya bilmediyi acı, keder hamsı gözünün önüne gelirdi. Amma bir yandan da Arifenin dedikleri: "Onsuz da menim erim onun derdinden ölürdü. Bu da senden ayrıldı. Gördü ki, Terlan menle evlenib, girdi aramıza. İndi deyy deyib gülürler metbeximde. Sense hele de "Sevincim" deyirsen. ..."
-Eh bu ne derddir men düşdüm ilahi? Bir çıxış yol olmalı. Kimse durduq yere öz yoldaşına şer atmaz ki. Arife niye Terlana şer atsın? Çox güman ki, Sevinc onunla olub. Ya yalan olsa.... Offf.... Bu nedir? Hekimin iclası da bitmek bilmir ki, bilmir. Aha deyesen geldi...
-Salam. Doktor Hüseynov, cavablar bellidir?
- Beli Vahid bey! Hal hazırda analiz dtilmiş körpenin heqiqeten sizin öz doğma balanızdır. Yeni uşağın atası sizsiz.
Hekimin sözlerinden sonra Zemine az qaldı özünden gede.
-Bu ne deyir? Ay, doktor! Belke sehv salmısız. He?
- Xeyir, xanım! Heç bir yanlışlıq ola bilmez. Bu sizlerden aldığımız qan nümüneleri. Bu da onların cavabları. Uşaq 99, 9 %- Vahid beyin qızıdır.
O geceni yuxuya gede bilmirdi. Bacısı Esmerin kömekliyi ile körpeni tezlikle rahatlayıb yatızdıra bildi. Zemine ise uşağa yaxın durmadı. "O, hörmetsizin, exlaqsızın qızı ondan artıq olmayacaq!"- deyirdi. Amma Vahid çıxılmaz bir veziyyetde idi. Boş tavana baxıb ele hey götür qoy edirdi: "Göresen

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 40 >>