Zemine evde olanda Esmer de danışa bilmirdi. Lakin bu 3 ayda Esmerden tek öyrendiyi o olmuşdu ki, Vahid evlenib. Tamamile tesadüfen rayonlardan birine qonaq gedib. Orda yaşayan bir qızla evlenib. İndi o yad qız Sevincin qızına "analıq" edir. O gün Sevinc sanki en hündür binadan yere zerbe ile deymişdi. "Men ki, ölmemişem. Balamın anası men ola-ola başqa biri niye "analıq" etsin ona? " Esmer her fürset düşdükce ayda bir defe Sevince körpesi haqqında uzun uzadı mektub yazıb, poçtla göndererdi. Sevince mektubu ise Terlan getirerdi. Çünki Terlan rayonun merkezinde işleyirdi. Her gün Sevinc poçta gedib gelmesin deye, Dilare ondan xahiş etmişdi. Lakin Terlan bunu bir sirr kimi Arifeden saxlamışdı. Sevinci çox sevirdi. Mektub poçta gelene kimi Terlan Sevincin gözüne görsenmezdi. Ele ki, mektub elinde idi, ildırım süreti ile Sevincgile gederdi. Ele darvazadan Sevince verib gederdi. Bu bir növ Sevincin gözlerindeki sevinci görmek arzusu idi. Onun derdi Terlanın deri idi sanki. Sevincin bu 3 ayda yaşadıqları onun gözü önünden getmirdi. Her gün Arife de "canı yanan refiqe" maskası taxıb Terlanın yanında ondan danışırdı. Vahidin evlendiyini eşidende Terlan az qalırdı gedib Vahidle dalaşsın. "Ay, eclaf! bu cür yoldaşın balan ola-ola sen hansı ağılla evlenirsen?" Terlan Vahidin Sevincden ayrılmasına sebebi bilmirdi. Heç bunu Arife de demirdi. Amma Terlan Sevinci xoşbext görmesinden başqa arzusu yox idi. -Vahid, oyan da!
- Nolub yene?
- Daha nolacaq? Men ne vaxta kimi senin uşağına baxacam? Men de ana olmaq istiyirem.
- Olarsan da. Meyer aile quranda qebul etdiyin şertlerimin içinde uşaq da olduğunu unutmusan?
- Yox! Amma daha demedim ki, her gün gece gündüz men baxacam ona. Bir Esmer de baxsın da.
- Yaxşı, yaxşı! Deyinme. Sene demişem axı deyinen insanlardan xoşum gelmir. Get ver uşağı Esmere gel yat.
Vahid 2 aydır evli idi. Fidanı tamamile tesadüfen görüb beyenmişdi. Hem de evlenmeli idi. Ne vaxta kimi uşağa Esmer baxacaqdı. Gerek uşağa analıq eden olsun. Bir yandan da

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 40 >>