"hele cavanam" deyib yeniden evlenmek eşqine düşmüşdü. Budur iki aydır evli idi. Zemine gelinini terifleyer. Esmer ise yola getmezdi. Amma bütün bunlar müveqqeti idi. Zamanla her kes uşağa da geline de alışdı. Uşağın adını çox fikirleşdiler. Ve nehayet Esmerin beyenerek ireli sürdüyü adı hamı qebul etdi. Adını Melek qoydular. Eslinde Esmer bu adı özünden yox, Sevincden öyrenmişdi. Sevince yazdığı son mektubunda uşağa hele de ad qoymadıqlarını demişdi. O da :" Eyer mümkün olsaydı balamın adını Melek qoyardım"-yazmışdı. Ona göre Esmer de "Melek" adını istemişdi. Hetta Fidan da başqa bir ad demişdi. Amma Esmer onu ele yerine otuzdurmuşdu ki, Fidan onu heç unutmadı. Zemine de her gün gezintisinden qalardı. Meleye her kes bağlanmışdı. Fidan da ilk 6 ay yaxşı davrandı. Amma sonra Esmerin uşağı ona qısqanmağını hiss edib bir neçe defe mübahise de etmişdi. Vahid her defe Rusyaya gedende her evli cütlükden ferqli olaraq, hesret ve sevgi dolu ismarıclar deyil, narazılıq ve şikayet dolu ismarıclar alırdı. Artıq o da bezmişdi: "Ne qeder olar ey. Her defe bir söz, bir söhbet! Bu Esmer de alışmadı ki, alışmadı." Eslinde Esmer Sevinci çox istediyinden deyil, Fidanın semimiyyetine inanmadığından onunla yola getmirdi. Zemine ise eksine ona "qızım"
deye müraciet edirdi. düşünürdü ki, her nedir Sevincden min defe gözel ve yaraşıqlıdır. Yaxında uşaqları da olar. Amma bir gün xestelendi ve yatağa düşdü. Tezyiqini heç cüre endire bilmirdi. Esmer gah sağa, gah sola qaçıb bir çare axtarırdı. Amma Fidan ise ayağını ayağına qatlayıb divanda oturmuşdu. Arada bir meslehet verirmiş kimi: "Tecili yardım çağırın. Gelsin baxsın da."- deyirdi. Tecili tibbi yardım gelene kimi Zemine Fidanın rahatlığından partlamaya düşdü. Qelbinin derinliyinde hetta Sevincle onu müqayise etdi. Sonra fikrini dağıtdı. Nehayet damarından vurulan iynenin tesirinden halı normallaşdı. Fidan ise heç "necesen?" bele demedi. Bu yadlıq, soyuqqanlılıq Zeminenin ona olan sevgisini öldürdü.
Fidan Vahidle yaşıd olsa da onunla

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 40 >>