qalar meni alar. Meger menden başqa kimi beyener ki, anası"... Beli Arife artıq Terlanın anasının gözüne girmeyi de bacarmışdı. Axı yegane balası esger idi. Buna göre onlara tez-tez baş çekir, evde ya mağazalıq nese ehtiyacı olub-olmadığnı soruşardı. Hetta bir nece defe ev işlerinde de kömek etmeye girişmişdi. Ele xeberi eşider eşitmez Sevince demeye telesdi.
Sevinc bu vaxt bağdakı solmuş yarpaqları süpürürdü:
--Sevinc, ay qız bexteversen e, sene şeherden elçiler gelir.
-- Nece meyer, elçiler? Ne şeher, ne elçi?
-- Emim qızı tesadüfen iş yoldaşının qardaşı üçün kend yerinden qız axtardığnı eşidib mene zeng etdi. Men de seni dedim. Onlar da elçi gelirler. Beyenmesen, özün bilersen. Amma ağlın olsun dur get.
-- Arife sen ne deyirsen? Menim ere getmek fikrim yoxdu hele. Bes anam tekce neyleyecek?
-- Ay qız, guya hec ere getmeyeceksen? Ele gülmeli danışırsan ki... Deyirem şeherdendir e elçilerin. Get ere kef ele de. Ne var bu palçıqlı asfaltsız kend yollarında ne edeceksen? Onsuz da bir qız bir oğlanındır. Bunu beyenmezsen getmezsen, ne mecburdur.
Eslinde Arife bütün qelbi ile onun ere getmeyini "Terlana sahiblenmek yolundan çekilmeyini" isteyirdi. Belelikle, Sevinc anasına Arifenin dediklerini dedi. Dilare qızını çox sevirdi ve eger qızı istemeseydi mecbur kimseye vermezdi. Zaman geldi. Oğlan evi elçi geldi. Elçileri Sevincin dayısı qarşıladı. Oğlan anası Dilareye oğlunu teriflemeye başladı: "Oğlum Vahid Rusiyada işleyir. Öz eli-öz başı. Evlense her ayda bir defe gedecek işlerine baş çekib gelecek. Ailecanlı oğlandır. Ne içki içer, ne siqaret çeker. Rusiyada kiçik fabrik işledir. Yeni hemişe orda olmağına ehtiyac yoxdu. Şeraitimiz de Maşallah nece lazımdır. Beş otaq evimiz var. İkisi senin qızının. Yaşasınlar xoşbext olsunlar. " Dilare qelben qızının uzağa; şehere ere getmesini istemirdi. Amma qardaşı dile getirdi ki, qoy getsin. Senin kimi eziyyet çekmesin. Eslinde Sevincin dayısı dolandırmalı olduğu bir insanın azalmasını isteyirdi. Ele oğlan evine ordaca

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 40 >>